Hayat ’A’ ile başlıyor ’Z’ ile bitiyor. Sadece bazı harfleri çok abartıyoruz.....
hepsi bu.... Hüzne bile fiyakalı edebiyat giydiriyoruz.

O harfler ki; bazen çaresiz lekelerden başka bir şey değildirler. Her yangın yerinin siyah lekelerle dolu olduğu gibi....
O harfler ki; mor alfabedeki hüznü gözlerin altına işlerler....

Anlatmak adına anlaşılmak adına sayfalarca yazıyoruz. Bazen şiirler bana içinde boğulacağım acılar veriyor. Hele bu şiirler ayrılığı, hüznü ve kaybedilmiş birini anımsatıyorsa.

Kim anlar ki anlatsak... Zira anlattıklarımızın ve yazdıklarımızın çoğunda geç kalmışlığın hüzünlerini paylaşıyoruz. Keşkelerin ipine sarılarak.. Sadece aynı kulvarlarda olduklarımız anlıyor.

Anları yaşamak için bir ömür tüketiyoruz.
Hayatı inci dizer gibi birbirine ekleyerek yaşamak nasıldır....hala bilmiyorum.

Nail Yavuz