Ortaköylü Mesut

Beşiktaş Ortaköy sahilinde, Serin bir rüzğar esiyordu. Aylardan mayıs…Mesut yine mesut değildi…
Mesut doğma büyüme orta köylü …Orta boylu…Orta sınıf bir vatandaş…
Evlendiği gün bütün köylüler ”Allah mesut etsin…Bir yastıkta kocayın…” diye dua etmişlerdi, onun için. Evliliğinin ikinci yılında bir trafik kazasında eşi öldü…Küçük kızıyla bir başına kalakaldı…Mesut.
Bu gün yine pastaneden aldığı pastaları kahvede çayla yiyecekti bir çay istedi.”Ah be ah Kuveytli Selahattinin kızı”…dedi.
Bir yıl önceydi bir rastlantı işte …tanışmıştı Selahattinin kızı ile ve sırılsıklam aşık oluvermişti o yaz…”İşte demişti bana eş olacak bir kız”…Kız da Mesuttan etkilenmişti.O yazın sonunda kız Kuveyte dönmüştü…
O gün yine Mesut kızının büyüyeceği ,yemekler yapacağı günleri hayal etti…Elbiseleri ütülenecekti…Yüzüne tatlı bir gülümseme geldi…tanıdıkları selamladı, Kahveden çıktı. Balıkçı teknesi onu bekliyordu.
“Bekarın parasını it ,sırtını bit yermiş “sözünü nerdeyse her gün hatırlardı…Çalışmalıydı ve kızı için parasını biriktirmeliydi...İçki ,kumar…aklının köşesinden geçemezdi onun…Arkadaşları içerken yanlarına otururdu bazen ama ” bana teklif bile etmeyin ha “derdi. O kendine bir hedef belirlemişti, bir yol çizmişti. Mesut olmasının tek yolu vardı bu yol kızının mesut olmasından geçiyordu…
Kızına baldızı bakıyordu…Teyzesi onu kendi çocuklarından hiç ayrı tutmuyordu…Kızıyla haftada bir gün görüşebiliyordu ancak…

Orta köyün eski evlerinden biri onundu. Babadan kalmış…Bir tekneyle ev alınır mı …Orta köylü Mesut tek evinde mesut…Hatıralarla doluydu bu ev…Bütün yorgunluğunu ve kederlerini bu evde unutuyordu. “Ah bir de kızı büyüse”…

Bu ev daha güzel olacak bir gün…Güneş doğacak güneş batacaktı…Kızı büyümüş yemekler pişiyor…Elbiseleri ütülenmiş…O günler de gelecekti…Evin penceresine baktığında…evin mutfağına girdiğinde bu ümitti onu dirilten.