Başka Şehirler



Bazen; ne yapacağını, ne söyleyeceğini bilemiyor insan... Gel desen olmuyor, git desen olmuyor! Öyle kalakalıyorsun bir başına, zamanın kimsesizliğinde!

Oysa ki; her an, yalnızlık hüküm sürer kuytu köşelerde ve sen bunu görmezsin... Gözlerini gerçeklerden kaçırırsın çünkü gerçekler acıdır ve acı çektikçe kor düşer yüreğine, kör olur gözlerin. Belki de bu yüzden, evet evet sırf, hiç bir gerçek görülmesin diye at gözlüğü vardır. Böylece yüreğindeki kuytu köşelerle yüzleşme şansın da ortadan kalkar...

Bilmiyorsun değil mi? Sen nereye gidersen peşinden geliyorum ve ben nereye gidersem, sen yüreğimi sızlatıyorsun.

Ne kadar çok zaman oldu birbirimizi görmeyeli. Geçen onca mevsime rağmen, halen ilk günkü gibi olabiliyoruz her defasında... Sonra, dönüp dolaşıp bir çıkmaza giriyoruz, ayrı köşelerde bekliyoruz acı çekmeyi...

“Heyecanını kaybetmişsin,
yok inancını kaybetmişsin,
doya doya sarmamışım,
bize çok günah etmişsin...”
Hep aynı şarkı çalıyor ve binlerce, milyonlarca şarkı içerisinden bir bu ağır geliyor...

Hava kararıyor, mevsim yaza doğru ilerlerken, yüreğinin sonbaharı vuruyor gökyüzünü. Bir türlü dinmiyor yaşlar, eksik olmuyor göğün griliği... Eksilmiyor yokluğunun yansıması...

Bütün aynalarda sen gizli, ben ne zaman bir yerlere baksam, seni görüyorum. Elimi uzattığımda sırtını dönüyorsun... Biliyorum, bi vakit gelecek ve yaraların dağlanacak. İşte o an... Yüzünü bana döneceksin. Hep hasta zamanlarında sevdin beni, iyileştiğinde çekip gittin! Yine öyle olacak…

’Ki sen, benim gözyaşlarımı da gördün’...

Garip değil mi? Çokca yaraya rağmen yürek senin çevrende dönüp dolaşıyor ve nefes bile almadan, seviyorum seni.

İntiharların gölgesinde nefes alırdı tüm papatyalar… Uçurumun kıyısında dururdu sevdam…


Yüzüme gözüme bulaşırdı yokluğun… Eskilerden kalma bir oyunun, en can alıcı cümlesi dilimin ucuna yer ederdi…

Elma dersem çık, armut dersem çıkma…

Elma…

Firari aşkların sonları hep karanlık olur. Gün ışığından yoksun kalırlar çoğu zaman ve bundandır ki; er ya da geç kuruyup yok olmaya yüztutarlar.

Bütün perdeleri kapattık, kara günlerde eşsiz kaldık…

Yok olduk…

Başka şehirlerde…





Ser"can" Saraca__________________Mavigölge