Bazen, göz yaşlarıma hakim olamıyorum.

Birbirini tanımayan ama aynı geçmişi paylaşan kimi insanlar hiç beklenmedik bir anda, iki devlete aslında tek millet olduğunu hatırlatıveriyor ya böyle ve bir elinde kendi ülkesinin bayrağı öbüründe ay yıldızlı bayrağımı bırakmıyor ya hem de tüm dünyanın gözleri üzerindeyken belki de anne oluşum sebebiyle dünyalar benim oluveriyor...

işte o zamanlar tutamıyorum kendimi. Elbette altı üstü bir şarkı yarışması ama arka plandaki o birbirini sevip, kollayan milletin insanlarının el birliği, güç birliği, birbirlerine duydukları aşk ve sadakat var ya... İşte bunlar paha biçilmez güzellikler benim adıma. İnsanın dar gününde kardeşine güvenebilmesi gibi. Gözlerinin görebildiği yalnızca bir birincilik olanlar bir yana bu arka plandaki hakikati görenlerin tek yumruk oluşları başka bir yana.

Annemin bir sözünü hatırladım istemesem de. Derdi ki, "kardeş kardeşin olduğunu da istemezmiş öldüğünü de". Kardeşimin olmasını dilerim hep. En sevmediğim komşum için ettiğim dua bile zengin olsun daha iyi bir semte taşınsın olmuştur. Kötüyü dilemeyi akıl edemiyorum nedense. İyi olsunlar, onlarla gurur duyalım her zaman.

Helal olsun AZERBAYCAN.

Bu yılın galibi her yıl oynanan tüm ayak oyunlarına rağmen bu defa AZERBAYCAN.

Tebrik ediyorum kardeşlerimizi. Sahneye koşarken elinizden bırakmadığınız bayrağımız için ayrıca teşekkür ediyorum, Türkiye’ye gösterdiğiniz vefanız ve coşkun sevginiz için.