’Doğaya olumlu katkısı olmayan ona hiç dokunmasın. Kendi haline bırakılan doğa hiçbir zaman ilkel değildir, kendi başına varolandır o, anlamı budur sadece. Anlaşılan Hereklaitos aldattı bizi. O gün bu gün ’zaman akıyor’ diye tutturmuş gidiyoruz. Belki de ölüm, bu akıntıda boğulmaktır. ’ Bizde elmanın kilosu bin liradan gidiyor. Cezanne’ in elma tablosu satışa çıkarılsa yüz milyonlara satılırdı. Ne tuhaf, aslı ucuz taklidi pahalı. ’ İşte sanatın gücü ’ demek geliyor insanın aklına.
’ Pencereden bakarken, dışarıyı değil de camı görebilirsek şiirin ne demek olduğunu anlarız. ’
’ Tarihçinin masalcıdan ne farkı vardır. Bilmediğimiz uzak bir geçmişin olaylarını okurken masal dinlediği havasına kim kapılmaz ki! Bütün eski tarihçiler birer masalcıdır ve...şunu da ekleyeyim...Her geçmiş bir masaldır.’

Böyle diyor bir denemesinde Melih Cevdet Anday. Hiç rahat durmadı Melih Cevdet. Doğaya dokundu, insana dokundu . Öyle bir dokundu ki, dağları, ovaları, denizleri, okyanusları aşıp ulaştı bize. Gelip ölümsüz dizeleri yerleşti yüreğimize.
İşte ’ Olsunda Gör’ adlı o güzel ve umutlu şiiri:

O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör
Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör
Seyreyle gülü bülbülü
Çifter çifter aylar gökyüzünde
Her gece ayın on dördü

Kuşlar geçecek damların üstünden
Kuşlar konacak dallara
Kanat seslerini duyup uyanırlarsa
Gene kuşlarla uyusun çocuklar
Olanı biteni anlatma

Hiç görmediğim şey bu
Kurdun gözü yılmış sürüden
Elmanın yarısı soğulk yarısı sıcak
Ağulu bitkilere dolanmış salkum
Güneşten yağmur boşanacak

Yetsin demir çağının beyliği
Yeni bir gün başlıyor demek
Yeryüzünde korkusuz yaşamak
İki milyar kişiye bir dünya
İki milyar kişiye iki milyar ekmek

Yazık olur bu düş yarım kalırsa
Barış günü insan hakkı yenirse
Köroğlu’ nun sözü dinlenmelidir
Sivas ilinin Banaz köyünden
Pir Sultan Abdal dirilmelidir

Ah günüm yetse görmeye seni
Seni övmeye gücüm yetse
Barış çağı altın çağ
Son ozanı ben olayım bu özlemin
Bu özlem bitse

Ogün gelsin neşemiz tazelensin de gör
Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör
Seyreyle deli ozanı
Baştan başa sevda, baştan başa tutku
Dili baldan tatlı

Umudunu hiç yitirmeyen şair, güzel günlere olan inancını da hiç yitirmemiştir. İnsan onun şiirinde hep ön sıradadır. İnsanın sevincini, kederini acılarını anlatmıştır dizelerinde. İnsanın işiten gözü, duyan kulağı, söyleyen dili olmuştur.

Bayılırım şu düzenli dünyaya
Kışı, baharı, yazı, güzü, gecesi gündüzü sırayla
Ağaçların kökü içerde
Dağların başı yukarda
İnsanlerın aklı başında
Beş parmak yerli yerinde
Baş, işaret, orta, yüzük ve serçe
Diyelimki kalksa serçe, orta parmağa doğru yürüse
Ne haddine
Yahut akasyanın biri başını toprağa daldırdığı gibi bir gezintiye çıksa
Merhaba kestane merhaba çam
Esselamunaleyküm aleykümselam
Kimsin nesin nerelisin derken
Laf açılırmı bizim akasyanın kökünden
Bir upultudur başlar rüzgarda
Kökü dışarda, kökü dışarda
Bayılırım şu düzenli dünyaya
Kışı, yazı, baharı , güzü, gündüzü, gecesi sırayla
Ağaçların kökü içerde
Dalların başı yukarda
İnsanların aklı başında
Altta ölüler
Üstte diriler
Gel keyfim gel

Rahatı kaçan ağaç şiirinde insanı ağacın yerine koyar. İnsanı ağaçta sorgular.

Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adını bile duymamış
Geceyi gündüzü biliyor
Dört mevsimi, rüzgarı, karı
Ay ışığına bayılıyor
Ama kötülemiyor karanlığı
Ona bir kitap vereceğim
Rahatını kaçırmak için
Bir öğrenegörsün aşkı
Ağacı o vakit seyredin

Bir eli yurdunun insanına uzanan şair, okyanusun ötesinde bile olsa emek, özgürlük ve barış uğruna ölümlere gidenleri de unutmaz. Anı şiiri Amerika’da suçsuz yere idam edilen karı koca Rosenbergler’e yazılmıştır.

Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil
Değil bu anılacak şey değil
Apansız geliyor aklıma

Nerdeyse gün doğacaktı
Herkes gibi kalkacaktınız
Belki daha uykunuz da vardı
Geceniz geliyor aklıma

Sevdiğim çiçek adları gibi
Sevdiğim sokak adları gibi
Bütün sevdiklerimin adları gibi
Adınız geliyor aklıma

Rahat döşeklerin utanması bundan
Öpüşürken o dalgınlık bundan
Tel örgünün deliğinde buluşan
Parmaklarınız geliyor aklıma

Nice aşklar arkadaşlıklar gördüm
Kahramanlıklar okudum tarihte
Çağımıza yakışan vakur, sade
Davranışınız geliyor aklıma

Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil
Değil,unutulur şey değil
Çaresiz geliyor aklıma

Benim baş ucu şairlerimdendir Melih Cevdet. Toplumcu her şair kadar toplumcu, yurtsever her şair kadar yurtsever, evrensel her şair kadar evrenseldir. Işık içinde yatsın...