Gün içinde birçok denemeye yanılmaya tabi tutuluruz...


Bir yanımız yıpranma uğruna kendini feda eder. Diğer yanımız imtihandaki başarılı olma ihtimaline tutunur. Bu döngü her olayda kendini gösterir...


Farkında olmadıklarımızla yol alırız. Beraberimizde nice tohum taşırız. Beraberimizde öteki kişiliklerimizi karşılaştığımız insanlara bulaştırırız. Her an’a bir şeyler sığdırma serüvenimiz hiç bitmez, devam eder dünyayı değiştirme alanımız...


Gariptir ama yorulmayız. Halimizden memnun kalırız.Herkesin ne yaptığını ne ettiğini dert etmeyiz. Karşıdan karşıya geçmelerde ayrı benlere bürünürüz. Adama göre muamelerde bulunuruz. Adama göre şahsiyetimizi ortaya koyarız. Adama göre önlemlere bürünürüz. Adama göre sıfatlarımızı, zamirlerimizi ve zarflarımızı gösteririz gizli özneler eşliğinde...


Sonuçta insanız. Her davranışa imza atma cesaretimiz ve aptallığımız içimizdedir. Baya şeytanlıklar düşümürüz gün akşama varmadan. Gece sabaha ermeden, birkaç gönlü yerle bir ederiz. Yapmaktan, düzeltmekten çok; yıkmaktan, bozmaktan yanayız. Yeter ki güç elimizde kalsın. Yeter ki kimseler görmesin, her pisliği yapmayı normal karşılarız...


Kendimize geliriz deriz. Gün sürecinde kendi kendimize büyük sözler veririz. Ancak yatsı olmadan yalanlarımız ortaya çıktığı gibi, sözlerimize de kısa süreliğine sadık kalırız. Uslanmayız, yola gelmek nasıl bir durumdur tam idrak etmeyiz...


Yeriz fazla, içeriz sarhoşçasına, israf ederiz, küseriz, unuturuz, kayboluruz ansızın vb.


Gel gör ki iyi haletler sergilemede sınıfta kalırız. Doğayı ellerimizle tahrib ederiz. Yeşil rengin düşmanı kesiliriz. Betona,apartmanlara sığınırız. Hayatı kendi kabuğumuzda yaşamayı cennet sayarız. Yalnız takılmaktan da geri durmayız...


Efemdim neymişiz:


Sonuçta insanız....


Hangi insan ama, tüm mesele bu...




ŞAFAK:019-ÇORUM-

................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
26 Nisan 2011,,,15.31
Kadıköy-İSTANBUL