Etme bulma dünyası’na.
Hintlinin düşünürleri inanmış.
İyilik yap! İyilik bul!
’Karma’ inanışı, etme bulma dünyası.
Ne doğrarsan o gelir kaşığa.
Natüralizm sanatının; ısrarla üzerine parmak bastığı şeydir.
Sene de birgün!
Bene de birgün!
Çocuktuk, sene de birgün şarkısı sağ da sol da çalınıyordu.
Plakçıda, kasetçide...
’ Sene de birgün’ şarkıdaki laf, Bozo ne yazık ki ’Bene de birgün’ söylüyordu. Zarif buna yanlış anladın dediysede birşey öttüremedi. Dediğim dedikçi olduğundan Bozo, birtür önyargılıydı. Sene de birgün. Şöyle ifade etseymiş belki bir halçaresi kılınırdı:
YIL DA BİRGÜN.
SENE DE BİRGÜN.
....................
BOZO’NUN SEVDİĞİ ŞARKI: " SENE DE BİRGÜN"
Şakko Dayının HA! diyerek tasdiketmesi: "HA!.. şimdik kandım."
Bozo’yu bilmem ama ben senelerin akıp suyu dökünüp kurulanmayı beklemeliymişim.
Senenin sen mi, yıl mı? Neyin nesiymiş, neimişi kavramam?
Seneyi yıl ile örtüştürüp cümle kurarak. Zorbela kavramıştım.
SENE DE BİRGÜN lafını, sana da birgün’e yakın- uzak alakasızdı.
Yıl da birgün lafı ikinci cümleyle kurularak, sene de birgün cümlesinde yıl da birgünmüş’e isnatlayabilirdik.
Karışsa, karmaşalaşsa: Sene de birgün, sana da birgün diye anlamak için Ardahanlıların sen şahıs zamirine, şahıs nesnesi gibi size dememeleri nedendi.
Sen= Sana yerine Sen= Sene’yi kullandıklarından
Sene de birgün’ü, Yıl da birgün
Sene de birgün’ü Sana da birgün gibi anlamıştı.
Bozo bunu yarıtamamıştı.
Bozo’nun başı batmasın!..
................................


YALÇINER YILMAZ
28-04-2011/ GEBZE