Ayvanın çiçek açacağından umudunu asla yitirmedi Şefkat Çağlayanı.

Gülcan’ı tanıyan ve sevenlerin Sevgi Pınarı Grubunu birer birer terk etmeleri onda hayal kırıklığı ve endişe oluşturdu. Çünkü o Gülcan’ın dönüşünde muhteşem bir karşılama, çiçek yağmurları umuyordu. Hatta bu endişesini ana sayfada yaptığı değişikliklerle belli etmeye çalıştı. Ama gruptan kimse ana sayfadaki değişiklikle ilgilenmedi. Bu davranış Şefkat Çağlayanını derinden yaraladı. Her zamanki destekçisi Şeydacık kendi sorunlarıyla meşguldü.

Bir umut deyip yeni bir grup kurdu Gülcan için. Bir zamanlar Gülcan ona telefon etmiş ve rüyasında kendisine papatyalar verdiğini anlatmıştı. Sesi sevinçten ve duygudan titriyordu. “Papatyalarını ömrüm boyunca saklayacağım babacım” diyordu Gülcan. Şefkat Çağlayanı bu çiçeğin ismiyle bir grup kurdu. Umudu, eğer bir gün Gülcan’la görüşebilirse onu seven kişileri bu grupta toplamaktı…

Umduğu gibi gitmiyordu gelişmeler. Bir gün Gülcan’ın da Sevgi Pınarı Grubundan ayrıldığını gördü ve yıkıldı Şefkat Çağlayanı. “Grupta senin için vardım” diye sitem dolu bir yazı koydu ana sayfaya… Yazık ki kimse ilgilenmedi, bir kişi dışında… Tüm sorunlarına rağmen Şeydacık onu arayarak dertleşti.

Şefkat Çağlayanı Sevgi Pınarı Grubundan umudunu kesmişti. Grubu kapatmak için başvurusunu yaptı. Her ne kadar üzüntülerini bildiren üyeler olduysa da yine de üyelerin ezici çoğunluğu ilgilenmediler bile…

O bunları düşünecek durumda değildi…
O Gülcan’dan hiç haber alamasa da bir gün dualarının kabul olacağı, onun iyileşeceği ve kendisini arayacağı; ayvanın çiçek açacağı umudunu hiç yitirmedi.

Bir gün Gülcan’ın şiirlerinin de pasiflenmiş olduğunu gördü. Bu olay da değişik olumsuzlukta duygular oluşturdu Şefkat Çağlayanında. Buna tepki olarak onun için yazdığı şiirler dışında tüm şiirlerini pasifledi Şefkat Çağlayanı…

Ama hiçbir zaman Gülcan’ın iyileşeceğinden ve kendisine döneceğinden umudunu yitirmedi…

2005 yılı babalar gününde Gülcan’ın telefon edip sevinçten ve heyecandan titreyen sesiyle “Babalar gününü ilk kutlayan ben oldum babacım” deyişi kulaklarında çınlıyordu Şefkat Çağlayanının.

Dualarını sürdürdü… Her gün…
“Rabbim, onun yerine ben hastalansaydım!”
“Rabbim, onun yerine benim canımı al! Ömrümün kalan kısmını ona ver.”
“Rabbim, bu tutkuyu benden alma!” diye de dualarını sürdürdü durdu…
Yaşadığı sürece de sürdürmeye kararlıydı…

Kadir Tozlu
06.09.2006



Seni her zaman seveceğim kızım...