Merhabalar sevgili can günlük,


dört beş gündür sana tek bir kelime yazmadığım için özür dilerim. Ama sözcüğünü şimdi birkaç cümlede üst üste kullanacağım, affola...


Ama yoğunum bu aralar. Ama kendime bile zaman ayırt etmekten zorlanıyorum. Ama askere gideceğim diye, halletmem gerekenler izin vermiyor eskisi gibi edebiyatla, şiirlerle haşır neşir olayım. Ama hayatın zorlukları, meşguliyetleri bir bir üzerime çuvallanıyor. Ellerimde ne yazık sihirli bir değnek yok. Hayatın zorluklarını aşmaya çalışıyorum. Çalışırken birçok konuyu ihmal etmek zorunda kalıyorum. İstemeyerek uzaklaşıyorum değerlerimden bazı günler. Bazı zamanlar sessizliğe, kayıplara karışıyor bütünlüğüm...




Sevgili can günlük,


İki gündü teyzemin torunun düğünündeydik. Köylerine gittik ailece. Köye varır varmaz, zaman akşamdı, kendimizi düğünün ortasında bulduk. Yerel sanatçılar milleti çoktan coşturmuştu...


İki gün boyunca o köyde kaldım. Hava tertemiz, doğa harikaydı. Kasım’ın son günlerindeyiz’e dair hiçbir emare yoktu. Eğlence doruktaydı. Mutluluk her yanımdaydı. Benimleydi içimdeki yaramaz çocuk. Yeterince dinlendim. Yeterince hoplayıp zıpladım. Bütün kurtlarımı döktüm desem yeridir. Gecenin geç vakitlerine dek Kürtlerin tüm anonim oyunlarında halaydaydım. Müziğin oynak sesinde, başka bir demdeydim...




Sevgili can günlük,


Hayatın durmaksızın ilermesine söyleyeceğim çok söz var. Yine de yetişemiyorsun hızına...


Kendini ne kadar zinde tutsan da, kaçırıyorsun hayatın toplamını. Şahit olamıyorsun an be an vuku bulanlara. ille de bir güzelliği, bir rengi kaçıracaksın. İlle de geride takip edeceksin yaşamı. Bana kalan, ne kadarına ulaşsam kârdır hesabı. Beni tatmin eden, ân’a, anılarıma sahip çıkmak. Gücüm yettikçe, sana seslendiğim gibi sevgili can günlüğüm...




.......................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
28 Kasım 2010,,,15.17
Kerboran