Dayê ez ji wî zilamî hez nakim, ez qurban dayê min nedin,min neşewitînin!
Keça min ma tu dîne, zilam dewlemende, qelen jî daye bavê te…
Hem tore hene, em çawa vegerin wê bavê te me bikuje…
Ax dayê axx, ma ne hun bi zorê zewicandinê min dikujin?

Stuxwar buye li hember jîyanê ji xeynî bîn sitendinê.
Ji hêstirên wî ê germ pêve tiştek jîyan nade çavên ciwan
Gelo navê keçkê çiye?
Xema kê ye, jan û êş a wî ye
Mîna fîlîmek yan jî xewnek...
Mîna êşa dirana ye,kişsandina êş a tuneyî
Ji nuşkêve arîn dibe tê û diçin êş
Lê jîyanek; gelo mîna xwarinekî heznekirî meriv bixwe?
Heyfa xwe ji kê bistîne ev keçik,keçan,jinan...
Her kesî,mêrên wan, nêzîkên wan, civak,tore...
Ne jî,dawetek bi serbilindiye û her kes têr rabûn ji sifrê?
Bûkek birçî ma, di jîyan ê de ê hatî jî çûyî jî ye,
Dilê wî digrî mîna cangîyek bûk diçe gundekî pir ê xwar
Keçek, jinek bûkeke dev li lêvên xwe dike...
Hêvîyên wî hatine kirrîn,hêsrên wî di ruwê wî de mîna xelata bukê
Mîna xezalek ji nûşkêve hilpêre, firotine hissên wî!


Hûn pêxin gurnewtan, hun dikarin mîna mûmikan rohnî bikin wijdanê xwe?
Her şev bîhna keser tên ji dîwarê xanîyên kelpîç .
Jinên bi çuk mîna horîyên bask şikestî û
Xeyalên zaroktî, di zik ê wan ê zarokî de...
Mirovahî di hewlê can deye, di ewrên bergerî dayikên zarok
Tore mîna zarokên ku di legenande tên şuştin,
Her ku tên şuştin ji gemarên xwe direvin xwar mayî û
Cehaletê cellad ku bi benekî di sitûwê xwe de dimeşe
Te dîsa çav berdaye kê,şînek bilind dibe ji bacayan
Dîsa kîjan ava hêstirande bê şuştin bedena te yî lanetkirî?
Hey mîrov! Tu pêrgî çavên xwe hatiye?
Te şerm kir ji navê xwe?
Jinek hate kuştin di taxa jêr.
Jinek xwe kuşt di rêz ê rojnaman de .
Rabe xwe ji xwe xelaske hey mirovatî!
Jin serbilindîye, jin mîna av e.
Ku wijdan ê me mirî be îroj jinek din miriye...
Tu rehet razê hey mirovatî!

Bi salan birîna bi xwîn e cehaled, tore û mirovatîya ku ji mirovahîya xwe şerm dike ji ber qewman.

Ku dest ê me dilê me his dike, ji bo tu tiştan ne derenge.
Hey lawê mirovan! De, bê reng, bê ziman û bê ol ken ê xwe neparêzin li ber jîyan ê.
Û hun dayikên bi çûk: Jîyan ji we re adil nebu lê hûn zarokên xwe ên
Bên jîyanê
Jîyanek adil bidin wan.


Xwendevanan tev de dilgermîyekî navîn dişinim...


Türkçesi..


KÜÇÜK ANNELER
Anne ben o adamı sevmiyem, kurban olam beni vermeyin, yakmayın beni!
Kızım sen delimisen adam zengin babana da başlığı vermiş...
Hem töreler var nasıl vazgeçeriz öldürür baban bizi...
Ah anne ah! Zaten beni zorla evlendirerek öldürmiseniz mi?

Boyun bükülmüştür hayata artık nefes almanın dışında.
Ne yaşatır ki körpecik gözlerini gözyaşının sıcaklığından başka?
İsmi ne olabilirki kızın?
Kimin umurunda, kendi acısı zaten
Film gibi yâda bir rüya...
Diş ağrısı gibidir bizim olmayan bir acıyı hissetmemiz...
Birden sızlar ve derken gelip geçer acısı işte
Oysa bir hayat; bu sevmediğin bir yemeği yemek gibimi acaba?
Kimden öcünü alacak bu kız, kızlar, kadınlar...
Herkes; kocası, yakınları ,toplum, töreler ...
Ne de onurlu bir düğün değilmi herkes tok kalktı sofradan?
Bir gelin aç kaldı, hayatta hem gelin hem giden dir hayattan,
Eğri köprülü köye bir kurban geliyormuş gibi ağlayan yüreğiyle
Dudaklarını ısıran bir kız bir gelin bir kadın işte...
Umutları satın alınmış sanki acısı yüzünde yüz görümlüğü... Ne
İrkilen bir ceylan gibi satılmış duyguları!
Yakın bakalım meşaleleri, aydınlatabilir misiniz bir mum gibi kendi vicdanınızı?
Her gece kahır kokuyor toprak damlı evin duvarı.
Kırık kanatlı melek gibi küçük kadınlar ve
Kendi çocuk düşleri çocuk karnında çocuklar...
İnsanlık can çekişiyor küçük annelerin yalvaran bakışlarında.
Töreler lehende yıkanan bir çocuk gibi
Yıkandıkça kendi pisliğinden kaçan yıkılası töreler ve
Boynunda iple dolaşan cellât cehalet
Yine kime göz diktinde bir ağıt tütüyor bacada,
Yine hangi gözyaşının suyunda yıkanacak lanetli bedenin?
Ey insan! Göz göze geldin mi hiç kendinle?
Utandın mı hiç isminden?
Bir kadın vuruldu aşağı mahallede.
Bir kadın intihar etti gazetelerin mısralarında.
Kalk ve kurtar kendini kendinden ey insanlık!
Kadın onurdur, kadın su gibidir.
Vicdanımız ölüyse bugün bir kadın daha öldü...
Rahat uyu sen insanlık!

Yıllardır kanayan yaradır cehalet, töreler ve insanı insan olduğundan utandıran olaylar.
Elimiz yüreğimizi hissediyorsa, hiçbir şey için geç değil demektir bu.
Ey insanoğlu! Haydi; renk, dil, din olmadan tebessümümüzü esirgemeyelim hayattan.
Ve siz küçük anneler: Hayat size adil olmadı ama siz doğuracağınız çocuklarınıza adil bir Yaşam vermeye çalışın.