Bir gün bir öğretmen arkadaşımla, bir konu üzerinde mutabık kaldık, Ertesi gün buluşup konuyla ilgili gereken neyse yapmak için de karar aldık. Bir birimize iyi dileklerimizle vedalaşarak ayrışılacaktık. Ayrılırken de tekrar unutmamasını mutlaka gelmesini istedim. Arkadaşım inşallah de dedi, Ben inşallah’ı falan yok mutlaka gel diye tekrarladım.

Ertesi günü benim İstanbul’dan çok kıymet verdiğim, rahmetli Ekrem Sağıroğlu geldi. Onu bırakıp arkadaşımla buluşmaya gidemedim. Yanımda telefonu da yoktu. Durumu da bildiremedim. İki gün sonra evine arkadaşımla görüşmeye gittim. Kapıyı çaldım. Kim o diye bir ses: İnşallah ben geldim dedim. Arkadaşım bak işte her şeyde Allahın iznini dilemek lazım, hayat onun dilediği gibi olur, dedi ve beni mahcup etti. Ben ise Hoca’nın hadisesini içimden geçirdim ve inşallah ben geldim dedim.

Bir gün Nasreddin Hoca camdan kafasını uzatır şöyle bir havayı kontrol eder.Hanım yarın hava iyi olursa tarlaya gidip tarlayı süreceğim,kötü olursa da evde kalıp evi boyayacağım der. Bunun üzerine hanımı hocaya;İnşallah de bey diye uyarır.
hoca hanıma;
ya inşallah’ı maşallahımı var mı der.
iyi olursa tarlaya kötü olursa boyaya.

Sabah olmuş hava çok güzel Hoca tarlanın yolunu tutmuş. Derken karşıdan gelen bir jandarma ekibi görmüş. Jandarma Hoca’ya yaklaşıp bir köyü sormuş. Hoca’da;
orası çok uzak ancak 2 günde gidebilirsiniz ve oraya araba işlemez demiş. Bunun üzerine jandarma Hoca’yı da alıp köyün yolunu tutmuş. Hoca istemese de mecburen yola koyulmuş. Jandarmayı götüren Hoca 2 günde eve gelmek için yollarda çile çekmiş. Derken kanter içinde eve ulaşmış.
Kapıyı çalmış.
Hoca’nın karısı; kim o demiş
Hoca;
benim inşallah.....İşte yazımla ben geldim inşallah.==============AR================