Felek, eflak dünya hep âdetini işler içinde olup bitenlere hiç aldırış etmez umursamaz da o âdetini işler, dönmesi gerekiyorsa döner
Bir değirmen gibi kendisine verileni öğütür kazanına ne konmuşsa onların hazmını yapar onu öğütür genelde cansızlar pek zarar görmez, dünyanın gıdası canlılardır.
Şairin biri dünya ile ilgili şu beyiti okuyor:

Dünyanın gıdasıdır kan ile yaş
Görülmedi onun gibi renci gallaş

Hep işledikleri zarar verir sen onu seversen hep zarar görürsün sevenlerin bir daha yakasını bırakmaz. Seni esastan, esas maksattan hep uzaklaştırır. Yorulmak bilmez hiçte usanmaz.

Döner çarkı felek asla yorulmaz
Sanın sun una akıllar ermez
Arif olan bu dünyaya sarılmaz
Her kimi sevdiyse eyledi berbat (s.b.d)

Sen onu sevdin hele bide oda seni sevdiyse hem yan ağla hem dön ağla eğer ağlamak kar verirse. Onun için büyüklerimiz dünyaya meyletmemeyi tavsiye etmişlerdir hep. Çalışacaksın hatta çok çalışacaksın, kazanacaksın helâlında hemde çok kazanacaksın ama benim demeyeceksin verdiler, aldın öyleyse ikram edeceksin dağıtacaksın fakiri fukarayı göreceksin.

Eğer dünyayı sevdinse her belayada hazır olacaksın gelenler senin belini büker dal eyler, boynunu büker zal eyler. Nice firavunlar geldi kan ile beslendiler gittiler
Nice acemiler geldiler zillet yüklediler yok oldular
Nefesi esse dünya sallanırdı güçlerinden ama onları da yedi dünya. Bak anlaşalım demek ki gücün bir yere kadar gel gücünü güzele kullan o gücü çirkine küfüre, kötüye zulme kullanırsan bir gün düşersin dünya seni yer
Salih baba bak ne buyurmuş

Çok Rüstemler çok sultanlar yer yedi,
Çok hanları harabattı yürüdü.
Tamu yedi sema, tamu yedi yer yedi,
Bu mera tip üzere olunmuştur icat.

Güçlü kişiler gelip geçtiler ama bir selam verip yok oldular. Kalmadılar yürüdüler gittiler. Çok güç kullandılar saraylar yaptılar. Ama toprağa karıştı izi bile kalmadı. Bilmezmisin ki bu dünya yedi kez doldu boşaldı gel aklı etme zayi

Dünyanın işi bu onu sırtına alıp taşımaya çalışasıya, bin dünyanın sırtına taşısın o seni.((__AR__))