1976 yilinin yazinda baslayan sehir kavgalarinin icinde buyuyerek delikanlilik cagimi, nede aski; genclik ruhunda yasiyamadan gunleri kovalarken, sanki baska bir ulkede yasiyormuscasina guruplar halinde caddelerde dolasirdik. Sirtimizda asker kackini parke ve ayaklarimizda ucu demirli postallar... Yurudukce caddelerde rap rap; koskoca adamlar selam dururdu bize. Henuz biyiklari terlememis yeni yetme bizlerin kurt bakislarinda kalabaliklar yarilir, icinden kara tren katarlari gibi suzulur giderdik! Polisler bizi gordugunde dis bileyen gulucuklerle (elimize bir dusseniz ....)dercesine baslarini sallayarak selam verirlerdi. Buyuk adamlardik biz (!) Ya biz oyleydikde; karsi cephede yer alan grup nasildi? Besmeleleri agzindan alinmis seytan gibiydiler. Stalin vari biyiklarla Sovyet askeri kiyafetinde sokaklari isgal ederek, kendilerine ters dusunceli olanlari gorduklerinde (bu da bir insandir) demeden, ozel yapilmis sopalarla tepesine cokerlerdi. Kesin hastanelikti. Kafasi ve kollari parcalanir, al kanlar icinde (olmediyse tabi) iniltiler icinde kendi cabasi ile hastane yolunu tutardi. Bazen, gunduz sokaklara hakim olanlar, geceleri hakimiyeti karsi cephenin grubuna istemiyerekte olsa birakirlardi. O gun kim fazla militanla sehri zabdediyorsa, oranin krali onlar oluyordu. Hic unutmam; 1976’nin yazi idi. Okul tatilinde bir yerelere gidemedigim icin sehrimde kalmistim. Bizim arkadaslardan da fazla kisi yoktu sehirde. Nasrettin Hoca Senliklerinin duzenledigi 5-10 temmuz gunlerinde sehrimizin acik hava sinamasinda konserler duzenlenirdi. Bu konsere o gun (sanirim 7 temmuzdu) rahmetli Asik Mahsuni Serif ve bazi sol dusunceli birazda militan sanatcilar getirilmisti konser icin. Sehir oylesine kalabalikti ki; ulkemizin her yerinden gelenlerle dolup tasiyordu. Konser gunude oyleydi, sehir cok kalabalikti ve ustelik sol dusuncelerin cirit attiklari sehrimizde dolasmak bayagi yurek istiyordu. Ben bayagi deliydim. Toy delikanliligin verdigi cesaret beni bazen Yavuz, bazen Kursad, bazende Yildirim yapiyordu. Canim birde ustelik fikrimin onculerinde sayilirdim sehrimde. Korku nedir bilezdim ki!.. Bazilari bana ’’bu cocuk kafayi siyirtmis’’ derlerdi de bende guler gecerdim. Olum neydi ki gozumuzde...

Konserin yapilacagi saatlerde motorumla annemi dayimlara biraktim. Gectigimiz guzergahta tam konserin yapilacagi salonun onuydu. Ben tam salonun yanina yaklasirken parkemin kapzonunu yuzume dogru indirdim ve bastim gaza. Gerci pek hizlanmiyordu motorum ama yine de son gaza bastim. Oradan gecerken kimse fark etmeden oradan siyrilip dogruca dayimlara vardim. Annemi ve motoru dayimlara biraktim ve ben delikanli ))) yuruyerek ocaga gidecektim. Kor seytan dedi ki’’ Lan Direnis; sende mangal kadar yurek var, elini kolunu sallaya sallaya konser salaonun, militanlarin gozlerinin onunden ocagina git’’ demesin mi! Hay daaa! Dustum yola, hemde isliklar calarak ve marslar soyliyerek. ’’yufka yureklilerle cetin yollar asilmaz’’ cok sevdigim bu marsi mirildanarak gecerken oradan, yaz sicaginda dona bulanmis bir soguk el omuzlarima dokundu arkamdan;

’’hayrola ahbap, nere boyle? Sen nasil buralarda dolasirsin’’ derken baktim etrafimi 60 kisilik minik bir ordu sardi (!) Mangal yurekli ben (!) sankin saskin bakarken bu kalabaliga kuvvetli bir yumruk indi gozumun tam ortasina, ardindan da burnuma. Onume mudehale edeyim derken; arkadan tekmeler makinali tufek gibi; tak tak tak.. Burnumdan kanlar akmaya baslarken birine bir gecirdim parmaklarimda takili mustayla, hemen tabanlari yagladim bizim ocaga dogru! Nasil kosuyorum ’’Allah Allah’’ diye. Tabanlarim yaglanmasa simdi bu hatirami yazamamis olacaktim. Yani... Ocaga varir varmaz attim kendimi iceri. Salonda tam tamina bes kisi vardi. ikisi ogretmen, biri bizim sanat okulunda memur bir arkadas, digerleride benim gibi ogrenci militan (!) Telasli girdigimi gorunce hepsi ayaga firladi. ’’Hayirdir Direnis, nedir bu halin’’ dediler. Burnumdan akan kanlarda beni bayagi kotu gostermisti. Her yerim kanlar icindeydi. Ama turp gibiydim masallah. ))) Neyse; ustumu basimi iyice sildim. Demli bir cay getirdiler, ictim. Biraz kendime gelince arkadaslar demesin mi ’’ ocumuzu almaliyiz, bu kanlarin hesabi sorulmali’’ bende ’’ eee, ne yapacagiz’’ dedim. Sanat okulunda memur olan Muammer arkadasimiz belinden cikardigi copu gostererek ’’arkadasimiza dokunan ellleri kirariz’’ deyince obur arkadaslarda ’’hadin kalkin, o konseri basacagiz.’’ deyince ben soyle bir baktim, alti kisiyiz. Birde karsi cephenin militanlari gozlerimin onune geldi ’’abooo, biz ecelimize susadik ya’’ dedim icimden. Mangal yurekliyiz ya! Cesaretimizi toparladik, dogruca konserin oldugu yere yoneldik!..

Devami var...