Samimi iki arkadaş varmış. Yedikleri, içtikleri hiç ayrı gitmezmiş. Beraber gezer, beraber tozarlarmış. Bu iki candan dost ayrılmaz ikiliymiş. Bu iki arkadaş, kendi köylerinin dağlarında makta kesiyorlarmış. Çalışmaları da çok güzel gidiyormuş.
Bu iki dost, dağ başında ağaç kesiminde çalışırlarken, cevizin kabuğunu doldurmayan sebeplerle birbirlerine küsmüşler. Köyleri çalıştıkları yere çok uzakmış. Yanlarında Ali’nin traktörü varmış. Ağaç kesim yerine Ali’nin traktörüyle gidip geliyorlarmış. Akşama kadar çalışmışlar ve yorulmuşlar. Birbirlerine hiç konuşmadan çalışmışlar. Akşam olmuş artık köye dönme zamanı gelmiş. Akşam ezanına doğru, Ali bütün malzemelerini toplamış, traktörü de çalıştırmış. Ali, Yasin’e küs olduğu için; “Hadi gel Yasin, traktöre bin de köye gidelim” dememiş.
Yasin, Ali’nin traktörünün çalıştığını görünce sessizce gelip, hiç ses çıkarmadan traktöre binmiş. Bu duruma Ali de seslenmemiş. İki dost, hiç konuşmadan sadece traktörün sesini dinleyip yolculuklarını tamamlayarak köye varmışlar. Yasin’in evi, Ali’nin evinden daha öndeymiş. Traktör Yasin’in evinin önünden tam geçecekken, Yasin birden ayağa kalkarak fırlamış; küslüğü müslüğü unutup birden Ali’ye seslenmiş: “Ali Ali Ali dur dur! Yasin inecek, Yasin inecek” demiş…
Ali, arkadaşının canı gönülden içten, samimi ve şuur altından seslenişinin arakasından Yasin ile barışmış. İki dostun, eski dostlukları katlanarak devam etmiş…
04.01.2010
Akdağmadeni