.......................................

Bu aralar çok mu çok yağmur yağıyor...

Yağmur yağdıkça, doğa canlanıyor tekrar tekrar...


Yeşillikleri mutlu eden, coşturan, daha yeşilleştiren bu mayıs yağmurlarına bayılıyorum. Damlaları huzur katıyor ruhuma. Canıma iyi geliyor, sağanak yağışlı günler...


Deli deli gürleyen şimşekler, güneşi hapseden sisler, kapkara bulutlar, gri havalar farklı bir mevsime ev sahipliği yaptığını görüyorum. Değişik hallere giriyorum böylesi iklimlerde...


Yağmura itirazım hiç yok. Bilirim bereketli olduğunu. Anlarım rahmet rahmet yağdığını, susuz toprağı ıslatınca, ekinlere hayat gibi gelince, tabiatı yıkayınca, yüreklere içim içim düşünce...

Ama bazı insanlara bakıyorum, yağmur yağdı mı kaçarlar ondan. Islanmamak için, koşarlar. Zannedersin maratondalar, öyle hızlılar, öyle antiyağmurlar... Oysa biraz önceki duaları yağmur yağsın diyeydi. Ne oldu da, 360 derece fikirlerinden caydılar...
Bunu anlamak mümkün değil, zaten aklım da almıyor düşüncelerinden yön değiştirmelerinden...


Biz insanların çoğu böyleyiz... Bir şeyler olsun, bir şeylere sahip olalım diye çırpınırız ancak ellerimize geçince istediklerimiz; ya onlardan kaçarız, ya da onları es geçeriz...


Razı olmak nedir bilmeyiz. Değerini anlamayız, avuçlarımıza düşenlerinin. Yakınlarımıza kadar gelen güzellikleri fark etmediğimiz gibi...

Kendimizi tanımadığımız gibi takılırız...


Ah yağmur sen bilseydin insanların bu davranışlarını, inan ki yağmazdın, seni anlayan varlıklara uğrardın...



..............................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
4 Mayıs 2010,,,18.01
Kerboran