İnsanlara sana verdikleri kadarını vermeyi öğreneceksin, saçındaki aklar öğretecek bir zaman sonra sana bunu…

Sevgiyle sarılmanın yalnızca sevgiyle karşılık bulduğunu da öğreneceksin, gökyüzündeki bulutlar gözyaşlarına eşlik edecekler bir ömür boyu…

Dostunun elini tutmadan da dert yanmayı öğreneceksin. Bu hayat çok şey öğretecek sana, ana kucağından ayrı.

Gurbete düştüğün yollarda, söylediğin ilk söz; inanç olacak.

Aşka inanmıyorsan, onu hiç yaşamadığın içindir, dostluğa inanmıyorsan tek bir dost bile edinemediğin içindir. Daha öğreneceğin çok şey var hayata dair, hayatta yalnızca siyah ve de beyaz yok, göreceksin. Pembelerle aran bozulacak bazen, pembe panjurlu ev hayalleri, tozpembe hayallerin hepsi de uçup gidecek…


Yüreğinde nefreti yaşatıyorsan, sevginin seni terk edeceğini bilerek yaşayacaksın. Nefretle sevgi bir arada yaşayamazlar, hangisini tercih edeceğin hangisinin sen de daha çok ağır bastığıyla belli olacak…

Tüm ezberlerini unutacaksın, o yıkılmaz sandığın köprülerin yıkıldıkça. Gerçek sandığın yalanlar, sana çelme taktıkça…

Hayat bu, onu yaşamadan; saçlarına aklar düşmeden, sevdiklerin tarafından yanılgıya uğramadan yaşadım dememeyi de öğreneceksin.

Oturduğun yerden hayatı seyrederek, yaşanmaz bunu bileceksin. Bilmen gereken çok şey var aslında, savaşlar mesela…

Ne zaman ki barışla kardeş olursan, onun bir daha hayatında yerinin olmayacağını da bileceksin. Asıl savaşın, kendi içinde olduğuna dair söylenen sözlerin doğruluğunu bile bir zaman sonra kabul edeceksin. Çocuksu oyunlar terk etmiş olacaklar seni, elini tutan bir çocukluk arkadaşın bile olmayacak, yeni dostlara karışmış, yanında olacağına dair yemin edip iki gün sonra uzaklaşmış insanlar göreceksin…

Hayatın gerçeklerini bir köşeye itmeye çalışıp, yalanlarla yaşadığında doğrulara hiçbir şekilde ulaşamayacağını da bileceksin, dedim ya bilmen gereken çok şey var bu hayatta…

Sarılacağın insanları iyi seçmeyi de öğreneceksin, hayatından çürük meyveleri atmasını, artık onların ardından ağlamamasını da öğreneceksin…

Bütün bunlar ne zaman çıkacak karşına biliyor musun? Hayata koşup, ona; “ Senden korkmuyorum” dediğinde… Onun seni kırıp dökmesine izin verdiğinde, dağılmayı seçip, dirençli olmaya gönül verdiğinde…

Esas sevgiyi kimde bulacaksın biliyor musun? Hayatın kendisinde, onu yaşamadan sevginin özüne ulaşamazsın, bunu da öğreneceksin, öğreneceğin çok şey var bu hayatta, susmayı öğrenmen gerektiği gibi mesela. Her zaman her yerde konuşmaman gerektiğini öğrendiğin gibi… Her şeyi bir çırpıda söylemekten vazgeçtiğin o anlar gibi…

Sevdiğine “Seviyorum” demekten vazgeçtiğin, her şeyin istediğin gibi olmayacağını öğrendiğin an gibi…

Bilmen gereken çok şey var bu hayatta, kendi içinden çıkıp, hayata karıştığın anda…

Bunlar korkmaman için ufak ipuçlarıydı sadece, kabuğundan çıkacağın zaman korkmaman için hatırlatılması gereken küçük tüyolar…

Hayata elini uzattığında, aslında kolunu kaptırdığını bilmen gerek, çok acımasız değil; çok da merhametli değil. Her şeyin dozunda olduğunu o öğretecek sana, korkabilirsin, geri çekilebilirsin ama hiç denemeden başarısız olduğunu söyleyemezsin.

Şimdi yüreklenmen gereken bir andasın, aval aval bakmak yerine perdenin açılması için heyecanla bekleyebilirsin. Saymaktan korkmuyorsan haydi bir kez daha saymaya başla içinden, istersen 10’dan, istersen 100’den başla ama yeter ki başla…

Dilara AKSOY