Konu sen olunca söze nerden başlanır ey sevgili,

Hangi cümle seni daha iyi anlatır bilmem.
Belki de o kadar anlatılmana rağmen,güzel ahlakınla, cesaretin ve hoşgörünle,

Pek anlatılamadın.anlatamadık ve anlayamadıkseni..
Seni anlatmaya ne gücüm yeter ne dilim, ne de kalbim.
Fakat dilimin döndüğünce birkaç cümle söyleyeceğim.

Mekke’de sıradan bir gündü.küfr
Ateşleri gürül gürül yanaıyor,
Köleler sırtında odun taşıyordu.
Zalimler zulmünü bir kat daha artırmanın sevincini yaşıyordu.
Helvadan yapılan, sonra tapılan ve acıkınca yenilen tanrıların kimisi yapılıyor, kimisi afiyetle yeniyordu.

Arabistan yarım adasında bu cehalete “dur!” diyecek biri yok muydu?
Her şey inadına cahilliğe sapıyor,
Yalan, kol geziyor,
Sapkınlık almış başını gidiyordu.
Hiçbir suçu olmayan bebekler, henüz “baba” demeye başlayan diller,
O zavallı kız çocukları diri diri toprağa gömülüyordu.
Ama artık sen geliyordun şereflendirmek için yeryüzünü.
Güller o gün senin için açıyor ve
Hapsediyordu kokusunu sana sunmak için.
Bir nur kapladı yeryüzünü,
Bin yıllık küfr atşi artık sönüyordu.V devriliyordu bir bir sütunlar..

Melekler salavat getiriyor,
Gelişini kutluyordu.

Ertesi gün mekke’de yepyeni bir gün başlıyordu.
Bu gün artık mekke’nin ve kainatın en güzel ilk günüydü.
Gelişinle pek çokgüzelliği getirdin.
Bereketinle geldin.
Süt annenin yaşlı devesini koşturdun.

Büyüdün.
Herkesin güvenini kazandın.
“MUHAMMED-ÜL EMİN; GÜVENİLİR MUHAMMED” dediler sana.
Öksüz ve yetim büyüdün.
Aç olanla yarım ekmeğini bölüştün.
Bir gün kainatın anlamı ve kimin neden yaratıldığını anladın.
Hıra’daydın,
Cebrail geldi;
Ve “OKU YARATAN RABB’İNİN ADIYLA OKU.” Dedi birkaçkez.
Artık sen kırk yaşında peygamberlikle görevlendirilmiştin.
Bütün zumla, cahilliğe inat,
İslamı en güzel şekilde anlatın zalimlere.
Kimileri iman etti Rabb’ıine,
Kimileri inanmadıadına kainatın yaratılmış olduğu ALLAH’IN “HABİBİM; SEVGİLİM” dediği sana ve anlatığın,ALLAH’IN HER ŞEYİN TEK YARATICISI VE SAHİBİ OLDUĞUNUN somut bir örneğini sunduğun kur’an’a..
Yirmi üç sene İslam uğruna savaştın, dil döktün,
Kafirlerin imanı için dua ettin çile çektin.
Canını yaksalar da kimse için kötü düşünmedin.
Çocuklarının acısını gördün hayattayken.
Eşini kaybettin. (HÜZÜN YILI)
Ne büyük imtihanlardan geçtin.

Hicret ettin medineye.
Zaman akıp gidiyor İslamiyet tüm hızıyla yayılıyordu.
Önceleri gizli yayılırken,
Kırkıncı Müslüman cesaretin en güzel örneği HZ. Ömer’le birlikte,
Açıktan yayımaya başladı İslamiyet.
Yıllar birbiri ardına geçip gitti. Bir gün bu dünyadan göçüşünü haber verdin.
Son konuşmanı yaptın Müslümanlara.
O güzel sesinle son nasihatlerde bulundun.
Ve bir gün, ve bir gün Mekke ve Medinede cahilliği yok ettikten sonra kapattın gözlerini.
Sen gidince ağladı yeryüzü.
Gülmedi hiçbir zamantekrar yüzü.
“onlar birer yıldız” dediğin sahabe-i kiramkaldı geride.
Sonraları islamiyete ilk görüş ayrılıkları çıktı.
Zamanla bunlar da düzeltildi.

Fakat sahip çıkıldı islama ve bugünlere gelindi.


Şimdi dünya’nın dört bir yanında doğuşun kutlarnıyor güzeller güzeli.
Seni görenler, sesini duyanlar,
Şüphesiz çok talihli.
Biz göremedik,
Kokunu hissedemedik hiç.
Biz bıraktığın islamiyeti elimizden geldiğince,
Bugün çivisi çıkmış dünyada yaşamaya çalışıyoruz.
Ve seni çook özlüyoruz.
Bu öyle bir özlem ki,
Hiç görülmemiş fakat dünyanın bütün kalbiyle kucakladığı birine duyulan bir özlem.
Onun kadar mükemmeli yeryüzüne ayka basmamış olana duyulan özlem.
Seni görenlerin; “ANAM BABAM SANA FEDA OLSUN YA RASULALLAH” dediklerine duyulan özlem.
Şefaatini esirgeme bizden.
Ümmetin olduğumuz için şükrediyoruz sonsuz kez RABB’İMİZE.
Ve bol salat ediyoruz sana. Her geçen gün binkat daha hayran oluyor sana dünya.

Sni çok özlüyor ve çok seviyoruz MUHAMMED MUSTAFA… (SAV.)