BİZ KARDAŞIZ

BİZ KARDAŞ IZ...
Geçmiş günler geliverdi aklıma birden; üniversite yıllarıydı. Bekâr bir ev de arkadaşlarla kalıyoruz... Bir gün eve geldiğimde arkadaşlar bir odada toplanmış tartışıyorlardı... Selam vererek içeri girdim... Sevilip sayıldığım için, bir an suskunluk oldu, sonra tekrar tartışma alevlendi dinledim... Ama boş bir tartışma idi, araya girdim, olayın gereksiz bir sebepten olduğunu söyleyip, yatıştırmaya çalıştım... Arkadaşın birisi masada oturmuş atıp tutuyordu. Bana da almış olduğu hızı frenlemeyerek sataştı iyilikle ikaz ettim... Masaya eğilmiştim, git buradan gibi bir laf etti. Bende seni bir sinek gibi görüyorum, der demez gözümün ortasında bir yumruk patlayıvermezimi... O anda arkadaşlar beni tutup dışarıya çıkardı. Biri ağabey sana yakışmaz diyordu... Kapıyı da kitlemiştiler. Bırakın inanın ki bir şey yapmayacağım dedim... Ve kapıyı vurdum açın diye, Çaresiz açtılar, içeri girdiğimde! Beni yumruklayan arkadaş masadaydı yine. Seslendim sen ne yaptığını zannediyorsun... Demez olaydım benim haykırışımla söz konusu kişi ağlamaya başlamaz mı? Biz arkadaşız, biz kardeşiz diye. Kır iz geçirircesine ağlıyordu... Çaresiz kucakladım, lavaboya götürdüm, başını, elini, yüzünü yıkadım yatağına getirdim, uzattım. Sakinleşmiş ti üstünü örterek arkadaşlara göz ettim dışarıya çıktık... Sabah sinirden erken uyandım... Aynaya baktım gözüm mosmor idi...
çaresiz T cetvelimi, kitaplarımı alarak, hırsımdan arabaya da binmedim. İç cebeciden mal tepeye dek yürüyerek okula gittim... İçeri girince, beni aniden gören bir arkadaş ağabey! Gözüne ne oldu dedi! Çok kötü olmuş! Bana yumruk atan arkadaşın adını söyleyerek. Bana vurdu dedim... Hadi be ağabey dalga geçme o nasıl sana vurabilir ki dedi bir türlü inanmadı... Tabi bütün gün görenleri de inandıramadım hikmet neyse.

Niye anlattım bu anımı bili yomusunuz; BAZEN GERÇEKLER YALAN, BAZEN YALANLAR GERÇEK OLURLAR... Zira her kişi, kendi kabulleriyle bakar olaylara, düşleri ve düşündükleriyle yaşarlar... Kabullerine göre dinlerler zira her kişinin kendine ait bir kahramanı vardır.
OYSA ADAM BASBAYAĞI BANA VURMUŞTU AMA İÇİM HİÇ YANMAMIŞTI. KİMSE İNANMADI YA! İŞTE O ZAMAN! GÖZÜMDE, İÇİMDE YANDI. KAVRULDU!...