“Yaşasın öğretmenim beni seviyor “ diye haykırmayı ne kadar da çok istiyordum o günlerde . Kapısı eski ,sıraları eski sınıfım o gün bana bir saray olacaksın…
Geçen gün dersime çalışmadan okula gelmiştim .O gün derse kaldırmaz mı ,beni öğretmen . Öğretmenin gözünden düşmüştüm artık. Arkadaşlarım “Ne oldu sana” der gibi bakıyorlardı .Eve üzgün dönmüştüm .Annem:
-Neyin var Ali
-Hiç
-Var var .Ne oldu yine
Anneme anlatmıştım.
-Yarın derslerine iyi çalış .Parmak kaldır .Dersi sen anlat .Öğretmeninin gözüne tekrar gir
-Tamam anne iyi bir akıl bu

Annem bana bu aklı vermeseydi , okulu terk etmekti niyetim .Yanıldığımı anlamıştım . Yaprakları dökülen kitapları tekrar tekrar okumuştum . Bu kitapları ben yıpratmamıştım . Ben düzenli bir çocuğum .Bu kitapları ağabeyim çok hor kullanmıştı .O sınıfını geçince bana verilmişti .
Haftalardır hep çalışıp gittim okula fakat öğretmenim beni hiç derse kaldırmadı. Gözlerinin içine bakıyordum .Ne yapsam nafileydi. Babama anlattım olanları:
-Öğretmenler affedicidir .Bir gün affeder
-Ya sabrım. Sabır taşına döndüm baba.
-Sabret oğlum, onun da bir bildiği vardır
“Senin gibi öğretmeni” diyecektim ki,parmak kaldırdığımı görmüştü öğretmenim :
-Ali gel
-“ Oh”
Ve sorulanlara doğru cevaplar vermiştim:
-“Aferin Ali”
“Yaşasın öğretmenim beni seviyor” diyordum içimden.Bıraksalar haykırırdım.
Olanları babama anlatmıştım ,Babam:
-Babalar ,öğretmenler,anneler affedicidir. Büyükler küçükleri affederler
-Benim öğretmenim daha affedici.sadıkların öğretmeni öyle değil.
“Yaşasın öğretmenim”