Sığınacak bir limanı, tutacak bir eli beklerken yine sensiz kaldım… Hayır, hiç kimse sana benzemiyor, hiç kimse senin gibi gülmüyor, konuşmuyor, senin gibi sevmiyor!

O sarılardan kopup, kırmızılarda sonra masmavi umutlarda, benimle buluşup, bizi yaşatamaz mısın?

Sabredecek bir an, ümit edecek zaman bırakmazken, bana verebileceğin neyin olabilir ki?

İkimizde birbirimize şans verdik, iki kere… Birincisinde, birbirimizin hayatına girip doğruluk payımızı ölçerek, ikincisinde ise birbirimizin hayatından çıkıp, başka gemilerde, başka yolcuları hayatımıza dâhil etme fırsatını vererek…



İkimizde birbirimize şans verdik, artık şansların ömrü bitti, onların bizim hayatımızda işleri yok… Sensiz herkesten korkuyorum, sen sanki beni herkesten korurdun, kollardın. Sen varken, ben korkmanın ne olduğunu bilmez, cesurca yaşar, seni de içimde yaşatırdım.

Ömrümde doyasıya nefesi, senin varlığınla aldım, yolun sonunun varlığından haberdarken bile seni yaşattım. Şimdi bana her zamanki gibi hiçbir şey söyleme, üzgünüm… Şimdi bırakalım da, bu aşk içimde uyusun ta ki ölünceye dek; ama herkes kendi yolunda huzur bulsun, mutlu olsun…

Öyle değil mi sevgilim? Öyle ya… İkimizde şans verdik birbirimize, yolun sonunun buraya varabileceği ihtimaline rağmen. Şimdi yolun sonunda paydosu verelim de, sen orada ben yolumu bulmaya çalışmakta…

Öyle değil mi sevgilim? İkimizde şans verdik birbirimize, çareler yarattık iki ihtimal üzerine. Olmadı sonunda, olmadı işte…

Sensiz nefes alamıyorum, bunu söylemek gururumun sarsılmasına neden oluyor nefesime bile ihanet ediyorum, ama seviyorum işte, seviyorum!

Seni hâlâ ve de hâlâ çok ama çok seviyorum!

Çarelerin dili olsa, konuşurlardı ikimiz için, ikimizin adına. Biri, “Gitme” derdi sana, sadece benim yerime. Diğer bir çare de senin yerine konuşurdu kulaklarıma fısıldayarak,”İkimizden başkasına ait olmayacağım” derdi, çarelerimizle yol alır, birbirimize çare olur, derman olurduk.

Öyle değil mi sevgilim? Ama hiç kimseler benzemiyor ki sana. Aydınlıkta bile sana uzanıyor ellerim, ikimizde birbirimizin kanadını kırdık şimdi uçamayız, konuşsak ne fayda?

Öyle ya, yeni fırsatlar doğacaktır hayatımızda. Çok uzun zaman oldu, güneş doğmakta öyleyse fırsatlar nerede, hangi arada çıkacak karşımıza?

Gözyaşlarım gerçekten akmaktan vazgeçtiğinde mi? Yüreğime akanları saymazsak, sabahın ilk ışığında doğan güneşle beraber kapılar aralanacaktır hayatımızda, şansımız bol olsun sevgilim…

Sen artık başka kollarda, ben başka sevdalarda… Yolumuz açık olsun doğan güneşim, umutlar bile ayırdı bizi, yarım kalabilmenin savaşını vermek çok zormuş ne olur beni anla…

Dilara AKSOY