Kare: Lan olum ben bu daireden şüpheleniyorum. Üçgen: Ne var olum güzel şekli var adamın. Kıskanıyorsun bence. Baksana tüm kızlar etrafında DÖNÜYOR. Kare: Lan mal kızların gözü onun üstünde de, onun gözüde bizim üzerimizde. Bir tuhaf lan bu çocuk. Arkamı dönmek bile istemiyorum. Hem benim etrafımda da dönemezler şekil meselesi. Daire: Ayhhh! Selam şekerler. Nasılsınız? Kare: İyidir. İyi. Üçgen: Sen nasılsın daire? Daire: Bende iyimde kızların ilgisinden bunaldım. Ayhh! Kare: Olum bu çocuk şey gibi lan. Üçgen: Ney gibi? Kare: Nasıl desem? Şey! Üçgen: Ney a...? Kare: Top gibi olum işte anlasana. Üçgen: Bilmem ki abi, banada öyle geliyor. Top lan bu. Kare: Olum şimdi bu akşam eve gidip. Üçgen: Eee! Kare: Banyoya girip. Bizi hayal eder mi? Üçgen: Ne bilim abi? Eder mi? Eder. Kare: Olum Biz bunla niye tanıştık. Adımız Şeye çıkacak yav. Üçgen: Dışlama abi. Hepimiz geometrinin yarattığı şekilleriz. Yarın öbür gün benide dışlarsın sen. Kare: Neden Dışlayayım olum? Üçgen: Hani benim iç açılarımın toplamı 180 edebiliyor ancak. Sizlerinki benimkinin iki katı. Kare: Yok be olum okadarda değil. Hayatta şekillerin ve açıların önemi yoktur. Hayata hangi açıdan bakarsan o açıdan yaşarsın. Bir fark varki ;daire olursan üzerine binen çok olur. |