Gülerim ağlanacak hâline… Yas tutar kirpiklerim, uzun zamandır hıçkırıklarımın adını “sen!” koymadım diye…

Kokusu değişmedi mevsim rüzgârlarının… Poyrazla düşmanlığı bitmedi alın yazımın… Hani ne vakit gelirsin aklıma, o vakit mevsimler tökezleyip düşer kucağıma…

Gülerim ağlanacak hâline… Sen değildin geceleri sabahı kovalayan, seni düşünmek için yarına bir an evvel sarılmayı bekleyip, bugünü atlatmaya çalışan… Sen değildin, sana kırılan, sen değildin seni çok sevip sensiz yaşayamayan… Gülerim ağlanacak hâline…

Sensiz zamanla dertleşeli çok oldu, giriş biletini martılar alıp yuttu… Yani işim olmaz seninle, martıları benden dinlemek, bir de benim sözümle onlara iştirak etmek istersen kabulümdür…

Ama artık işim başka türlü olamaz seninle… Ya da istersen denizi anlatayım, seni düşünürken gözüme rengârenk görünen, seni düşünmediğim anlarda renginin de bir öneminin kalmadığı denizden…

Fazla şımarma, çünkü artık yüreğimde yalnızca misafirsin… Geceleri üşümeyeyim diye, yorganımı üstümde, senide içimde taşıyorum…

Bazı geceler yorganım bile ısıtmıyor, içimde sen olursan ısınırım diyorum… Şımarma, seni çok da sevmiyorum…

Ben canımı alıp kaçan o vefasız yâri düşünüyorum… Sana benzerdi, sesi, gülüşü, bakışı, haince kaçışı…

Yoksa o sen miydin? Yapma… Vefasızım diyemeyecek kadar vefasız mısın ki? Gülerim ağlanacak hâline, sen de gülüyor musun bana sensizim diye?

Sen sensizim diye gülebilirsin bana ama ben gülerim ağlanacak hâline hangi mevsimde güneş olup, ayazlardan koruyacaksın kendini diye düşünür, bir o kadar da gülerim acınacak vahim hâline…

Sen hiç güneş olamayacaksın, benden beni aldın ya hep ama hep ayazlarda kalacaksın… Sevenin yüreğini alıp kaçmak öldürür insanı…

Sen beni benden alırken hesapsız sorgusuzca sende kalacağımı sanmıştın… Sormadın ki hiç bana, sorsan ben de seni senden kaçırırdım…

Gülerim en vahim hâlimize… Sen benden beni almışken, ben hâyâlini içimde taşırken gülerim hiç gerçek olamamış adı “yalan” kalmış sevda yeminime…

Sayende sözlerimle de aram bozuldu, o kadar ki inanmıştım o yüzden seni aşk yeminim saymıştım… İhanet ettim sözlerime, ihanet ettin bana ve de hastalıklı kalbine… Tenhalara bir yerlere saklanmıştır ruhun, çünkü artık içimden çıktı bile…

Dilara AKSOY