Evren bir kitaptır.Okunmalı...Bu evren kitabını okuyabilmemiz için ,manevi bir bakış gerekli,Nurlu bir bakış gerekli
Yani gönül gözü ile bakılmalı evrene...Gönül kulağı dinlemeli ondan yükselen sesi...Eğer gönül ölmemişse duyar bu sesi.O minareden okunan ezanı ölünün kulağı duymaz.Ezanın tasdikleri şu evrenin zerresinden ,kürresinden gelir
Evren tecelliğah-ı ilahidir.Temaşa edilmeli.Can kurban o kişilere ki, Rahmanı hissederler evreni temaşa ederken.
Evren dersanedir.Ne mutlu bu dersanede öğrenci olanlara...
Evren aşk bahçesidir.Gülü var ,bülbülü var...
Evren bir ibadethane.Abitlerle dolu bu ibadethane...Bu abitlerin ibadetleri aşktır...Öğrendikleri ve öğrettikleri aşktır.
Maşuku iledir onlar hep...Engelleri yıkmışlardır,perdeleri yakmışlardır...

Evet evren bir ibadethane,Eşya birer zakir.Bir şiirmde evrenin bu eğitici yönüne işaret etmişim

Söğüt Dalları

Eğilmiş suya
Eğilmiş su içen kuşlar gibi
Söğüt dalları sıra sıra
Bize tevazu dersi veriyor

Dervişler gibi
Ne de ince bu dallar
Bu derviş dallar
Bize tevazu dersi veriyor