Mehmetciğin en gerçek ve en doğal hali ile tanıştık .

Kışlaya ayak bastığı anda bir düğmesi devlet katında 6 aydan başlayan Mehmetcik .

İki sevda arasında kalan yüreği ile Mehmetcik .

İçinde bulunduğu zor şartları ve sıkıntılarını ailesine sezdirmeyen Mehmetcik .

Son nefesine kadar onuru için yaşayan Mehmetcik .

Elinde silahı ve sırtında techizatı ile , en sert kış şartlarında dağlara meydan okuyan ve attığı her adımda , aldığı her nefeste devleşen adam . Evladımız , kardeşimiz , eşimiz , canımız .

"Biz"dik hiç beklemediğimiz bir anda kanlı çatışmaların ortasında kalan . Karşımıza da "biz"i koymuşlardı . Ama tetiğe hep "bizi bize düşürenler" bastılar .

Bu film kışlanın içindeki Mehmetçikle Türk halkını yüzleştiriyor , duyarlılığını arttırıyor , bilincini yükseltiyor .

Filmden çıktığımda aklımda kalan iki cümle ile cebelleşiyordum . Biri terörist doktorun ; "Bizi kendi toprağımızda sürgün ettiniz" ; diğeri Komutanın "Katliam yaparak özgürlük savaşı verilmez" cümlesi . Problem de çözüm de bu iki cümlede arz-ı endam ediyor gibi geldi bana . Her problemin çözümü kendi içindeymiş ya !

25 Yıldır süren , çözmeye çalıştıkça kördüğüm olan bu savaştan , barışı çekip çıkarmanın bir yolu olabileceğine dair umut bile veriyor bu film .

Biliyoruz bu iş bir filmle olacak bir iş değil , ama umut umuttur . Bir "nefes"lik bile olsa !