- 472 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Yaralı Sensizliğim
“ bana bakan o gözlerin, şimdilerde çok uzaklarda, başka gözlerin hapsindeymiş… Bu nasıl bir acıdır anlatamam! Hasretinle yığarken yüreğime ızdırapları, üstüne birde bunları yaşamak revamıdır bana? Sensiz yaşayamam, bırak bari seni severek öleyim…”
Nerede benim, “ay küçüldü, havada bulutlu, yıldızlarda küser birazdan; sevgilim, güneş doğacak, gel güneşin doğuşunu beraber izleyelim” diyen, gamzeli sevgilim! Ey benim nasırlı ellerime dokunan kadife tenli sığınağım, nerelerdesin? Her derdin bir çaresi muzdaripken, benim hangi derdimin ilacı bana bu denli düşman. Sevinçlerimin hüzünlü yanlarında eksilen bu çaresizlik ne zaman bitecek! Gel de, çarem ol şu yaralı sensizliğime…
Üstelik doğum günüm de yaklaşıyor. Hani iyi ki doğdun birtanem dediğin kişi, bak senin için yeniden doğuyor. Beklesem, ayrılığa teslim olduğum anlaşılacak; özlesem, tutunacak dallarım kuruyacak, ne yapacağımı şaşırdım. Zaman kekeme kaldı bu gidişine, artık hiç konuşmasa daha iyi olur. Kuşlarda vefasız çıktı, ay’da, yıldızlarda… Üstelik bir ses duyamazsam senden, yeniden doğmaya da ihtiyacım kalmayacak. Anlaşıldı, bu sefer ölüme doğacağım!
Susadım, dudaklarım kuruyor… Seni sevdiğimi belli eden duyu organlarım çalışmaz durumda, her şey tuhaf yalnızlıklarda. Ben hiç böyle isyankârlık görmemiştim, bıraksam ruhum bedenimi parçalayacak! Sesim dağ yankılarından farksız, kulaklarım bile senin dışındaki sesleri duymayacak kadar az işitiyor. Gözlerimse ikisi de farklı yerde nefasetini arıyor, seni özlemek yüreğimi de aştı sevgilim! Bir yanım dağ keçisi kadar inatçı, öbür yanım ölümü bekleyen biri kadar muammada… Özlemeyi bilseydim, sevmeyi seçmezdim; şimdi her yanım mağlubiyette, kaybetmek hiç olmadığı kadar yakın bana. Bu denli bir yenilgiye alışamayacağımı biliyorum. Sevmek, ne denli tehlikeli şimdi anlıyorum…
Kokunun sindiği evime gidiyorum ara sıra, her yer senle bezenmiş. Geçenlerde vazonun yerini değiştirdim, ertesi gün aynı vazoyu yerde paramparça buldum. İlk önceleri bu tuhaflığa aldırmamıştım, sonraki günler yaptığım küçük değişiklerde de aynı olaylar başıma gelince, anladım. Her şey seninle o kadar bütünleşmiş ki, sanki geri döneceğini biliyorlarmış gibi, yerlerinden kımıldamaya, senin onları son gördüğün yerden başka yere gitmeyişlerindeki asilikten anladım. Şimdi her şey en son ki haliyle, öylesine seni bekliyor. Ben seni tekrar yaşamak için, sen olan her şeye tutunuyorum. Bil ki, gelmesende sevdiğimsin… Yine o gül kokulu, yosun bakışlı, gamzeli sultanımsın! Gelmesende…
Kimilerine göre biz bu aşkta ayrılığı güzelleştirdik, gel de, kavuşmalarda bizleşsin!
Emre onbey
Yaralı Sensizliğim Yazısına Yorum Yap
"Yaralı Sensizliğim" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.