Yaşamak nedir diye sorsalar bana gülmek ve ağlamak aynı anda derim.Sevmek ve nefret etmek tek yürekte.Yüzüne gülmek,sırt çevirdiğin an hançeri saplamak derim.Kimi zaman kocaman bir yalnızlık;çığlıkların duyulmadığı,gözyaşların farkedilmediği.Kimi zaman büyük bir kalabalık;içerisinde gerçek dostlukların barındırıldığına inanılan.Hayat sahte mutluluklarla süslenmiş bir oyuncak aslında.Gökkuşağı gibi görünenama bir anda kara bulutlarını ortaya çıkarıp ortalığı sele boğan.Yalanı yaşam biçimi edinmiş,kurşunları hiç bitmeyen koca bir silah.Tarifsiz senaryolarla donatılmış büyük bir oyun.Tutkusu mutlu olmak umudu doğru ve insanca yaşamak olan yürekleri yıkmak için savaşan bir kılıç.Çok mu haksızlık ediyorum hayata yoksa çok mu masumlaştırıyorum insanları bu kısır döngüde.Bazen dağlarda beyaz karanfil yaşam;açmaya çalışan bütün gücüyle,saflığıyla.Bazen hoyrat bir yel estiğinde ortalığı yıkıp geçiren.Susmak çoğu zaman belki de acılara,yalanlara,ihanetlere.Susupta içten haykırışlar savurmak heryere.Bazende bir başkaldırıştır hayat.Kor tanesidir,cesarettir,kara düşte bembeyaz bir gerçektir.Güneşin kavurduğu ateştir,küllerinin her biri bir yaşam,bir insandır.Musalla taşında son bulasn bir yolculuktur.Kan kızılını akıtır damarlarından,kin köpüğü fışkırırır dudaklarından.Çaresizliklerin adresi yok olmaya yüz tutmuşların sebebidir.kuyruklu yıldız gibi kaydırırı yürekleri ve kaybettiriri son nefeslerinde.
Kim bilebilir seni hayattan daha çok? Ne yaşadığını kim bilebilir?Seni acımasız sahnelerine başrol yapan bu hayattan başka kim bilebilir seni? Acılardan acılara bu hayattan başka kim sürgün edebilir?
YAŞAMAK;KORKUYLA YAŞAMAKTANSA KADERİNİ YAŞAMAKTIR!!!!