6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
973
Okunma

İnsanoğlu kainata kücük ve nazik bir cocuk gibidir.
ölümü hep geleceğe ertelerhep daha ben kücüğüm demekle başlar yolayolun bir türlü sonu gelmez.kendince hep kücüktür. kahkaha attığını sanır ama asıl acısı kahkaha atarken ağlamaktır kendince gülüyordur yüreğince ölümün gölgesinde diriliği yaşıyordur ama o hep dudaklarına inanır gözleri dudaklarına eşlik etmez ama bunu bile farketmez hep hakikatlerdan kacar ama bir gün hakikat bu insanoğlunuda bulup yolun sonuna ulaştıracaktır ama insanoğlu ölümünü o kadar ertelemiş ki galiba öldükten sonra da öldüğüne inanmayacaktır...