Birden farkettim ki şu önümde duran ışıklı ve gölgeli alan bir çok şeyi saklıyor. ışık ve gölgeyi görmem bile bir nimet. Şimdi bundan sonra başka şeyleri de görebilirim. Açık orta’yı görebilirim. Sıcak rengi de soğuğu da görebilirim. Seyrine daldığım şey: Ağaç; kalın ağaç, iki kişi kollarını açsa ancak sarabilecekleri cinsden ağaç. Ağacın gölgesi mavi renkte ve soğuk bir renk. Bunu mavinin mat olmasından anlıyoruz.Mat olmakta resim de bir değer aslında. Gölgenin dışına baktığım da ışıklı yerlerin hepsi turuncu tona yakın ve sıcaktı. Sıcaklığını şuradan anlıyoruz; turuncu parlak bir tondaydı; o halde sıcak ışıklı kısım ile soğuk gölge kısmı ayırt edebildiğimizi anlıyoruz.
Ağacı sadece ışık gölge ile değerlendirdiğimin farkına varıyorum. Işık ve gölge; bunu anlamaya başka şeyler’le kıyaslayarak tanımlıyorum. Açık koyu ile kıyasladığımda anlayabiliyorum. Karşıtı olmadan resimde bir yargıya varamadığımı anlıyorum. Işık resmen renkmiş... onu anlıyorum. Işık meğer burada turuncuymuş. Karşıtı gölge ve mavi. Karşıtları alt alta yazmağa karar veriyorum:
Mavi Turuncu
Işık Gölge
Açık Koyu
Parlak Mat
Soğuk Sıcak
Ana renk Ara renk
Velhasılı karşıtlar olmasaydı nesneyi renk formunda bu kadar anlayamayacaktım. Renk önemli bir araz yani ilenekmiş. Bir bilgi kipiyle nereden başlayıp nerelere geldik. Karşıtlar olmasaydı anlamamız kolay olmayacaktı. Betimleme bile karşıtlara muhtaç. Ve daha neleri göremediğimizi; bilmiyoruz!...


YALÇINER YILMAZ
14/05/2009
GEBZE