Çocukluk arkadaşım Posoflu Salilh İnan’a
"Beni bırakma ,Arsiyan !"
..........................
Arsiyan, bulut içinde çikkara içen dev’in ağzından çıkan dumana gark olmuş dağ... Kendi boz buluduna kendi pişman, Dağ Arsiyan.
Dağ dağ üstünde olsa; Everest ’i ayak altan alsan! Hey Arsiyan !
Mavi pusunda yeşil tonlar da yeşil ağaçlar, yeşilimlikler !
Tombul kökelmiş yaşlı Venüs heykeli kadın yoğsunlu yaşıl Arsiyan !
Ne diyek ki ?
Zülali vasfeylemiş, gayri :
GÜN VURUR ÇAMLARIN MİS GİBİ KOKAR
NE GÜZELDİR GÜLİSTANIN ARSİYAN
... Dağ ’ a ,dağın başına teref çiçeklere yangulup da kanan, çiçek
toplayan üç beş veya dört çocuk ,çiçek olmuş dediler. Masallar da denmeyecek şeyi söglediler: Güya çocuklar çiçekdir diye bir söz.. .Çocuklar da ağzundan kaçırmamış mı? " Çoçuklar çiçektir ; biz çiçeğiz" Bu lafta da çamlatmamışlar mı ?

YILDIZLARA DOĞRU GİDER YOLLARIN
UZAK DEĞİL ASUMANIN ARSİYAN !
....Neyse ki , yüreğimize su serpti gene Ulu Zülali...De !.. Ozan Zülali !....Dedi :
_ Çiçek lerden daha değerli bir vüsat bahşeden anlama , insan cevheri çolukcuklar.Sarı çiçekti ala - vala gelincikte vallaha billaha . Ağıp asumana kayıp içil içil ’likten şimdi terfien işil işil Arş-ı alaya REM oldu çiçek yıldızlar !..
" Arsiyan ,çır çır söylevleşen çiçek sesi ilen hemahenk . Bozmak istemez insan uyumunu Arsiyanın, çünkü :" Ben de bir dikan olsam menevüşlüsünden bir lokma, rabıtalansam...A !.Bu senfoniye kaynasam ,karışsam der, insan! İnsanoğlu beç müdür ? O kadarını da anlar!Hey Arsiyan !

ARZUM ÇEKER İKEN GÖRDÜM BEN SENİ
ALLAHIN AŞKINA UNUTMA BENİ!




YALÇINER YILMAZ
01 / 05 /2009
GEBZE