Ey hayat,gereksiz miydi bütün bunlar,gereğinden çok mu ciddiye aldım seni? Ben yanıldım say,ya sen? Sen, onca olanı nasıl görmezlikten geldin? Nasıl kıydın, kıyım kıyım!...Artık bent tutmaz bir deli çayım ! Senin yüzünden...

Annem anlatıyor;başaklar sararmıştı diyor,senin göbeğini kesende. Aha.. Şu tarlaya gömdüm göbeğini;anlamıştım ogün; bu oğlan bize yarolmaz diye..Ogün,bugün hiç dönüp bakmadın bu yana..Bense hep özledim yana yana!...Oğlum değil misin? Aldırıyorsun biliyorum,ama,ben anneyim dayanamıyorum..Biliyor musun oğlum,neye yanıyorum? Seni ektim bir tarlaya,şimdi toplayamıyorum. Ogün kanamıştım..Bugün de kanıyorum..Yanıyorum!...

Olmaz mıydı anne? Göbeğimi gömdüğün yere beni de gömseydin! Olmaz mıyd, her göz açtığında görseydin? Bak, şimdi göremiyorsun bile! Kazancından ne kadar çok kaybın,şükür ki,ben olmadım ayıbın...

Ben de, kıyım kıyım özledim anne,hergün bir ağıtla başlıyorum yeni güne..Dağıttığım bütün parçalarımı topluyorum. Topladıkça nasıl da ağırlaşıyor yüküm?.. Yine de hepsini toplamaya çalıştım anne. Topaçlarımı topladım,bilyelerimi,aşıklarımı..Medrese günlerimi topladım;okullarımı,uzun memuriyetimi topladım...Sevdiklerimi topladım anne;şu an biri hariç hiçbiri yoktular ama,ne de çoktular..Kiminin gülüşü kalmış aklımda,kiminin gelişi..Kiminin mavi gözleri,kiminin siyah saçları..Kiminin boyu,kiminin endamı,kiminin yalnız kaldı mektupları..Ne çok sevmişim anne!..Çağırdım hepsi geldiler,birer birer..Fakat sana ait olanlar gelmediler,çok direndiler!...

Demek sen,benden çok sevdin anne;hem çok sevdin,hem özledin.. Biliyorum,beni üzmek değil niyetin. Biliyor musun hayat seninle güzelmiş..Ne kadar istesekte,hiş kimse bir anne kadar sevemezmiş...

Seninle olanları gönder anne,biraz da ben de kalsınlar,beni de anlasınlar..Ben ayrılığı herkese anlattım,bir sana anlatamadım anne, yine sensiz ağıt yakıyorum yeni güne..

Çok özledim,bırak gelsinler anne!...