Her gerçek biraz hayal ürünüdür. Evreni yekün halinde düşündüğümüzde, tam olarak göremediğimiz gibi hissedemeyizde. Yani kendisini tam olarak ele vermez,sadece kozmik bir düş olarak görmekle yetiniriz. Demek hiçbir şey tam olarak kendini ele vermiyor,peki bu esrarın kime ne faydası var? Galiba merakımız bitmesin isteniyor. Merak ve onun estrümanı hayal etmek karşımıza çıkıyor. Hayal edeceksin deniyor...

Evren tam olarak nasıl bir kozmik düş olarak hayal alemimizde kalıyor,biz sadece dünya ve yakın çevresiyle ilgili kalıyorsak,insanda öyle. İnsanlarda kendisini tam olarak ele vermez. Peki insanların kendileri ile ilgili bu esrarı korumalarında ne çıkarları var,neden insanlar kendini ele vermez? Hayatı hep kozmik bir yanımızla yaşarız. Bedenimiz ayanbeyandır nasılsa ama,ya içimiz? Kim,kimin içini tam olarak bilir,bilmeli midir? Bilirse ne kazanır,bilmese ne kaybeder?..

Yazı insanın kendisini bir tür görünür kılma biçimidir. Görünür kılmak,belki anlaşılmak. Neden bunu bir kısmımız isterde,bir kısmımız hiç açmadan öteye götürürüz? Hangimiz kazançlıyız, feryat mı haklıdır,sessizlik mi, Hangisi? Alimlik mi yeydir,ümmilik mi? Hangisi?
İnsan yazı yazarken genelde norm değerler ortaya koyar ve eşyayı kendince ifadelendirir. Bunlar çoğu zaman hesaplanabilir,elle tutulabilir,yakın dünyamızda hissedilebilir şeylerdir.

Şiir,bu anlamda niçin ve neremizden doğar? Şiir yoksa halimizi bir ifşa mıdır? Faşolmak mı?!Neşemize yazarız,kederimize yazarız,kızgınlıklarımıza yazarız,sevdiklerimize yazarız,ulaştıklarımıza yazarız,ulaşamayacaklarımıza yazarız,hayal edip biçimlendiremediklerimize yazarız. Bunu da imgeler içine gizleriz. Şiirin kendisi zaten esrarlıyken,neden bir daha zarflarız sözü? Halbuki ben şairleri en mert insanlar bilirdim. Yani esrarını açan,içini bize okutan,başkalarının göze alamadığı gizlilikleri ifşa eden biri. Öyle değil miymiş?. Zaten giz olan bir yanımızı daha gizemli kılmak mıdır yaptığımız,yaptıkları iş?. Sahi neden şiir yazıyoruz? Ben duygu dünyamın o anki meşguliyetini arzediyorum-sunuyorum,ya siz?

Selam,saygı...