Bizim köyde herkes kendi yiyeceği ekmeği kendi yapar..Herkesin bahçesi vardır ve sebzesini kendi yetiştirir..Kimse zaruri ihtiyacı olmasa pazara sebze almak için gitmez..Sadece sebze satmak için gider..Bizim de küçücük bahçemiz vardı..Bahçemizde kendi yiyeceğimiz kadar sebze yetiştirmeye çalışırdık..Hele anamın mayalı ekmekleri..Küçücük ocağımızda pişirir tadına doyum olmazdı..Annem yemeği de ocakta yapardı..demir kaplardan tencere tavalarımız vardı..Hatta annem çeyizime bile koymuştu o tavalardan…Ocakta pişen yemeğin lezzeti de başkadır..Fırın ekmeğini pazara gidince alırdık..
Annem bir gün beni bayramlık için pazara götürdü..En ucuzundan bayramlık alacaktı..Bir türlü ucuz bir şey bulamadık…en sonunda 4 mt basma aldı…1 mt siyle kısa kollu elbise diktiriverdi..3 metresiyle de kendine elbise diktirdi..ikimiz takım olmuştuk o bayram..Çok yakışmıştı elbise ..ne yapsın anneciğim ucuz kurtulmanın yollarını düşünürdü hep..Diktirme parası da vermemişti terziye..komşumuz yardımcı olmuştu..O gün pazarda köftecinin yanından geçerken canım çok çekmişti..Anam benim istememe karşı dayanamayıp cebinden çıkardığı paralardan yol parası ayırıp kalanıyla bana yarım ekmek arası almıştı…O kadar tatlıydı ki..Ucundan anneme vermeyi bitirince hatırladım…
-‘’Anneciğim keşke sende ucundan alsaydın’’dediğimde
-Sen ye canım benim…demişti..
Annem yemdi yedirdi giymedi giydirdi…Kendi istekleri hep içinde kaldı..Hayatının en güzel yıllarını eksiklik içinde geçirdi..Hep ön planda ben vardım onun için…Neyin iyi neyin kötü olduğunu anlatırdı durmadan..Bazen sinirlenir döverdi fakat hep haklıydı..Benim küçük olmamdan ve onu anlayamamamdan doğan şeylerdi bunlar..Gördüğüm şeylerden sürekli isteklerde bulunmam annemi çıkmaza sokuyordu..Paramızın olmamasını nerden anlayabilirdim..Şimdi anlıyorum ama anam yok...
Okulda başarılı öğrencilerden birisiydim..Çok zor şartlarda okudum..Hep eksikliklerle dolu hayatım vardı..El fenerinin(kandil)önünde gece yarılarına kadar ders çalışırdım..Annemin gece uyanıp
-‘’Muallim mi olacaksın hadi yat artık’’dediğini hala hatırlayabiliyorum..
Beşinci sınıfa geldiğim sene parasız yatılı okul sınavları vardı..Öğretmenim bana sende gir dedi..Anneme sınava gireceğim dediğimde’’uğraşamam,hangi parayla okuyacaksın ‘’dedi..
-Anneme devlet okutacak falan filan diye zorla o sınava gittim..
Sınav için yol paramı da kendim çalışarak kazandım..tütün için ekilen fidelerin otunu yoldum okuldan çıktıktan sonra…Tek annemi sıkmayayım diye…Ve sınavı kazandım..
Eskişehir parasız yatılı okulu..Annem göndermek istemedi küçücüksün diye..Nasıl yaparsın diye korktu..Hiç unutmam’’bir çiğnem sakızım var alnıma yapıştırırım asla bırakmam ‘’dedi..Muğla nere Eskişehir nere..
Ben de ısrarla okuyacağım dedim..Yazın çalışırım kışın okurum sana yük olmam dedim anneme..Annem ise ‘’ben babanı bile terk ettim senin için uzak bir memleket ya başına bir şey gelirse..Ölümüme sebep olursun ‘’dedi..Dediğimi yaptım..İlk defa babamın evine (okuldan veli imzası istedikleri ve annemin okuması yazması olmadığı için)mecburen gittim..Babam da istemedi ilk önce ama ısrar edince kabul etti..Okuyacağıma dair senet imzaladı…İyi ki imzalamış..
Hayatımda benim için yaptığı ve minnettar olduğum tek şey okumama yardımcı olmasıdır…Nur içinde yatsın..