KAYMAKTAN DERYAYA
LEBİDERYA

HIRSIZLIK VE İTİBAR

Hırsızlık başkasına ait olan her hangi bir nesne, ürün, metanın şahsın bilgisi ve iradesi dışında hakkı olmayan biri tarafından alınmasıdır.
Umut çalmak ise hırsızlık karegorisinde giren ama daha çok aldatarak kişinin elinden iradesini almaktır.

Hırsızlığın türleri:
Simit, ekmek, çikolata, sigara, pasta, baklava, meşrubat çalanlar. Yani; aç olduğu için hakkı olmayan bir ürünü çalmak.
Bu gruptaki hırsızlar en adi aşağılık gruba girenler olarak değerlendirilir.
Bunlar yakalandıkları an; yüzlerine tükürülür, hapse girerler, ömür boyu yüzlerindeki, alınlarındaki leke ile yaşamak zorunda kalırlar.
En ağır cezaları alanlar bu gruba giren hırsızlardır... Adi, alçak, aşağılık hırsız diye anılırlar.

Doydukça çalanlar:
Bunların karınları toktur. Doydukça daha da götürmek isterler. Bunların toplumda adları işini bilenlerdir. Adlarından habsedilirken; icraatları için de, "Helal olsun adama be bravo takdir etmek lazım işini biliyormuş." Denilerek methiyeler dizilir.

Hazineyi soyanlar;
İş takipçileri, hazine arazisine ev arazi yapıp satanlar, vergi ödemeyenler, kazandıkça yolmaya devam edenler bu gruptadırlar.
Bunların itibarı bir basamak daha yukarıdadır.
Hatta hazine arazisine konmak isteyenlere para karşılığı yol yolrdam gösterip klavuzluk ederler.
Her gittikleri yerde "Hoşgeldiniz efendim." Denilerek ayakta karşılanırlar.
Hazine malını peşkeş çekmek için oluşumlar bile kurarlar.
"Devletin malı deniz yemeyen domuz." Diyen domuzlar bunlardır. Ama şartlar o hale gelmiştir ki; bu gurba giren domuz takımı maalesef itibar bile görürler.

Banka boşaltanlar:
Bu gruba girenler de kendi malı olan bankayı bankasıyla götürenlerdir.
Bunlar toplumda "Beyefendi." Takımını oluştururlar.
Bunlara hayatta kimse hırsız diyemez.
Hani meslek erbabı, ince ayar iş yapan bazı kadınlar vardır. Onlara "Hanımefendi." Denir de başka bir şey denmez. aynı onlar gibi bu gruba girenlere de hayatta kimse arsız hırsız diyemez.
İçinden geçen isterse desin. Sonucu görelim. Dünyayı ayağa kaldırırlar. İnsan hakkı, hayvan hakkı diyen ne kadar irili ufaklı bilimumum gruplar varsa uğuldamaya başlar yahut başlatılır.

Yani bu gruba hırsız denmez, "Beyefendiler." denir.
Kitabına uydurup çalanlar, daha sonra da uydurdukları kitabı da çalanlar.
Bunlar toplumda en fazla itibarı gören hırsız grubunu oluşturur.

Gittikleri yerde baş köşede misafir edilirler.
Nereye gitse "Gözümüz yollarda kaldı, Allah siz başımızdan eksin etmesin." Nidaları yeri göğü inletir.
Bunları ardından en galiz küfürler edilir. Ne hikmetse bunlara en fazla küfürü eden de bunları görünce "Yerlere kadar eğilir, neredeyse nallarını öperler."...
Haysiyet fakirinin, iffet celladı yalakasıdırlar....
Bu vazifeyi yaparken.. Mesleklerinin en ince ayrıtılarını icra etmekten kaçınmazlar...

Simit çalanlar... Sizi gidi adiler sizi..

Öbürleri mi?
Onlara adi, aşağılık sürüngen, devlet malı çalan, hazine malına konan domuzlar... demeye kalemin gücü yetmedi..

Gücü yeten yetene malum. Simit çalana gücüm yetiyor ne yapayım...

TEMİZ TOPLUM
ANCAK VE ANCAK TEMİZ YÜREKLE MÜMKÜNDÜR.

YÜREĞİNİZ GÜL OLSUN Kİ;
GÖNLÜNÜZ HUZURA ERSİN.
HIRSIZLIĞIN SON BULMASI İÇİN, ARSIZLARA HIRSIZLARA TOPLUMDAN TECRİT CESAI VERİLİR.
AKSİ HALDE İTİBARLI ARSIZLAR TOPLUMDA FİNK ATMAYA DEVAM EDERLER....
SAYGILAR SUNUYORUM...