Hilmi Efendi,ayakkabı boyacısı. Bu civarda herkes ayakkabısını ona boyatır.

Bilmem kaç gün sonra yağan yağmur,
Caddeler çamur deryası
Hilmi Efendi
Ayakkabı boyacısı

Okulun ilk günlerinde öğretmen sormaz mıydı ne iş yaptığını velilerin. Kiminin babası doktordur,kimi öğretmen. Kimi der benim babam seyyar satıcı diye. Öğretmen sorar,ne satıyor. Cevap, köftedir. Gülüşmeler..Ayşe de buna maruz kalanlardandır.
“Benim babam ayakkabı boyacısıdır” Gülüşmeler..
”Ama,,iyi bir ayakkabı boyacısı.”

Ayşe okuldan sonra babasının dükkanına uğradı. İşler biraz birikmiş gibiydi. Yardımcı oldu . Eve döndüklerinde geç olmuştu. Yemek yiyip, televizyon seyrettikten sonra Hilmi Efendi odasına çekildi. Ayşe’ ye erken yatmasını tembihlemişti yine. Ayşe de öyle yaptı;erkenden yatıverdi. Bir ara su içmek için kalktı; mutfağa gitti. Babasının odasının önünden geçerken şöyle bir gözledi. “Yine” dedi.Yine.. Babası kendi ayakkabılarını boyuyordu yine,birkaç damla yaş boyaya karışıyordu,boyuyordu,kayboluyordu,boyuyordu,damlıyordu.

Kazada yitirmişti bacaklarını.

Boyuyordu
Damlıyordu
Kayboluyordu
Damlıyordu
Hilmi Efendi iyi bir ayakkabı boyacısıydı