Hayat böyledir dostum…
Kimi çıkar yoluna, ayaklarına dolanır. Her adımında seni geriye çeker, görünmez bir zincir gibi ilerlemene engel olur. Onu taşıdıkça yorulursun, sustukça tükenirsin. Ve bir gün anlarsın ki asıl yük, omuzlarında değil; içinde taşıdığındadır.

Ama kimi de öyle bir gelir ki…
Sessizce yüreğine dolanır. Ne geçmiş siler onu, ne zaman unutturur. Bir bakışıyla umut, bir sözüyle güç verir. Varlığı bile insanın içini iyileştirir. Gidemezsin ondan, çünkü o sendeki en güzel yerlerde yer tutmuştur.

Hayat, önümüze çıkanları değil; içimizde kalanları öğretir aslında.
Kim seni dibe çekiyorsa bırakmayı,
Kim içini güzelleştiriyorsa kıymet bilmeyi…
İkisi arasındaki farkı da zaman gösterir.

Unutma dostum:
Bazı insanlar iz bırakır, bazıları yara.
Ve insan, izleriyle büyür; yaralarıyla olgunlaşır.

İşte bunun için, seni taşıyamayana değil; seni tamamlayana yönel. Çünkü gerçek yol, ayakla değil, yürekle yürünür.