Beni af edecekmisin Tanrım

Şimdi pişmanlık diyeceksin. Olsun pişmanlık insana ait bir duygu, pişmanlığının farkında olmakta güzel tanrım. İnan öyle değil. Belki de vaden yaklaştı yalvarıyorsun demi diyorsun. Yukarıdan parmak sallayarak. Yok tövbe öylede değil.

Gençken çok isyanım oldu. Haksızlıklar gördükçe yönümü sana çevirdim. Gücüm yetmeyince senin gücüne kızdım. Neden müdahale etmiyorsun diye, elbette senin gücün kuvvetin sınırsız sorulmaz sorgulanamaz. Bir bildiğin düşündüğün vardır. Ama ben hep sordum.

Ben aklımı kullandım. Hem sen aklınızı kulanın dememiş miydin. Size akıl verdim. Senin dediklerini yaptım bir bir, ne eksik ne fazla elimden geldiği kadar.

Haksızlık etme demişsin etmedim
Haram yeme demişsin yemedim
Eziyet etme demişsin etmedim
Hak yeme demişsin yemedim
Çocuğu dulu yetimi yoksulu gözet demişsin gözettim
Ne verdiysen onu paylaştım

Ben ne deyim yüceler yücesi ya senin elçilerin haşa yada elçilerini tevdi ettiği kullar yanlış bilgi verdiler yada doğruyu gözetmediler. Ben yanlışlara kızdım. Elbette sen haklısın. Hani istediğime istediğim kadar veririm demişsin ya ona katılmadım. Hani istediğimi baş ederim demişsin ya onu da sevmedim. Çünkü verdiklerin bölüşmedi, baş ettiklerin hak yolda yürümedi. Bu adil mi.

Bir de şu cennet meselesi var, orda her şey serbest burada günah niyedir. Kulların cennet huri zemzem diye, birbirleriyle amansız yarışıyor. Beklemekten gözleri pörtlüyor. Yine de tatlı canlarını dünyevi tatlarla tatlandırıyorlar.

İyi kullarını cennet alıyorsun, kötüleri cehenneme atıyorsun. Merak ettim. Benim gibi delilere ne var ne yapıyorsun. Geçmişimden günahımdan olanları sen bilirsin. Günah işleyenlere bakıyorum adını dudaktan düşürmüyorlar. Sevap edenler kedi halinde sessiz, korkuyorum tersi olmasın. Cennete yarsımam huzur olsa yeter bana.

Beni af edecek mısın tanrım…

Coşkûnî