Portakal çiçekleri açar bu mevsimde, güneyde;buz tutar maviye çalar bakışlarım…güneş kızıl ötesi bir diyara kaçar,karanlık dehlizler açılır içimde
taşlar damlar sabırla; tane tane kumdan göl olur;erir avucumda bahar; sonlaşır sonatlarım;kırılır kanatlarım, kanıtsız kalır yanıtlarım,yanıltman beni..!

Çokluğa karşı dayandım bunca yıl;hep bana deyenlere inad;ötekilerle yoğruldum;yoruldum berikilerin,hep bilmişlerin lafı güzafından
deveyi hamuduyla yutanların,afralarından tafralarından;kaf dagına çıkmış egolarından;narsist narsızlardan;arsız yarsızlardan,yargısız infazcılardan;
tek adamlılardan,tek kitaplılardan,tek vatanlılardan,tek bayraklılardan,tek inaçlılardan;inadçılardan...!

sıtkım sıyrıldı yüce insanlık düşünden !
bıktım usandım dünyalık peşinde koşandan;bir lokma bir hırkaya fit olmak için;geldiğim noktada;eğilip virgülleşmedim;ama,dik durmak adına yalnızlığı seçtim
bu benim oylamam;her komutla’çifte telli oynamam...

birde baktımki;çoğalmışım tüm hiçlerle;lilith’lerle lahitlerle;azınlık azıklık
arap, maraba; çingene buçuk;"kart kurt"urum * ermeni,göçük, uçuk,kaçık saçık,ırzı kırık!
öte git denilenlerle yani; ötemeyenlerle,ötürüklerle;öksürünce kan tükürenlerle; Soma’lanıp sobalananlarla;sırtlarından sopalananlarla; sahipsiz sulu sepkenlerle;mülksüz mülkiyetsizlerle; defteri dürülenlerle
kim vurduya gidenlerle; derisi yüzülenlerle;arkasız düzülenlerle, parmakları kırılanlarla;tırnakları sökülenlerle; ibo’larla, mahir’lerle, deniz’lerle
che’lerle, lorca ’larla’ Mabo’larla;şiirler, öyküler, romanlarda, kahramanlaşamayan;isimsiz rütbesiz ödülsüz; ölümsüzler var ya, ödünsüzlerle yani
üstü kalsın,cennetin senin olsun istemem;cehennemde çoğalmak hiçlerle
kazan kaldırmak Dehak’lara,Kawa’ca bir çoşkuyla;hiçliğe kavuşmak, heplere inad...

-hiç kalınır mı, hiiiç !!

dedi, hepliğe vede bir tek repliğe köle kul olan;
-delimisin divane mi...!? dedi.

-heeç ! dedim

Ve

Evrenin hiçliğinde kayboldum…!


Volkan Kemal