DEVLET ADAMLIĞI İLE POLİTİKACI ARASINDAKİ FARK

Devlet adamlığı sıfatını taşımayan politikacılar, kendilerini iyilik meleği gibi gösteren, kötü karakterli birer cüceden farksızdır. Bu sebeple, politikacıları gözünüzde büyütüp yüceltmeyin!

Çünkü devlet adamı, ömrünü vatanı ve milleti için adar; yaşamı boyunca tek derdi vatan ve millet olur.

“Devlet adamı kimdir, nasıl olmalıdır?” diye araştırıldığında, Mustafa Kemal Atatürk gibi örneklere rastlarsınız. Onların malvarlıkları yoktur; malvarlığı olanları ise bile, ölümünden sonra eğitime, bilime ve orduya bağışladıklarını görürsünüz.

Politikacılar ise vatan ve millet diye bir dert taşımazlar. Onlar için asıl mesele, oturacakları koltuk ve ailelerinin, yakın çevrelerinin çıkarlarıdır.
Bu tür politikacılar, iktidara gelinceye kadar sizin köleniz olurlar; iktidara geldikten sonra ise sizi kendilerine köle yaparlar.

Bu politikacıların geçmişlerine baktığınızda, sıradan bir köylü vatandaşın yaşam standardına sahipken; koltuğu ele geçirdikten sonra birdenbire Karun kadar zenginleştiklerini görürsünüz.

Bu sebeple, politikacılar her türlü ahlaksızlığı kendilerine hak olarak görürler.

Ne var ki, “Papaz ile Karga’nın" hikâyesinde olduğu gibi, bazı örnekler ve yaşanmışlıklar, bu politikacıların ahlaksızlıklarını halkın kulağına fısıldar, gözler önüne serer.

Ama her seferinde halk, onların baştan çıkarıcı yeminlerine inanır; parmağında oynatılmalarına izin verirler.

Halk, bu gibi politikacılara biat ettiği, onlara körü körüne bağlı kaldığı için bir şeyi asla yapmazlar; Gerçekçi olmaz, nesnelliğe sarılmaz, ahlaksız politikacıların entrikalarını bozmaya yeltenmezler.

Bunun sebebi, halkın, ya o politikacıdan nemalanması ya da ondan korkmasıdır.

Çünkü bilirler ki, böyle bir politikacıyı iktidardan indirmeye kalkışırlarsa, o politikacı her şeyi göze alarak çirkinleşecektir.

Ama bir gün cesaret edip ayağa kalkarak, büyülü vaatlere ve yalanlara inanmadığını haykırırlarsa, her gün bir ahlaksız politikacıyı siyasi arenadan silerler.

Ve bunu ancak, gerçek bir devlet adamına ihtiyaç duyduğunda fark ederler.

Efkan ÖTGÜN