Bazen okyanusun derinliklerinden fırlayan bir denizkızı olurum düşlerimde.
Ya samanyolunun kuyruğuna tutunur göğe yükselirim, ya da buluttan basamakları tırmanarak amacıma ulaşmaya çalışırım.

Ama bilirim ki bütün bunlar düşle sınırlıdır; gözümü açtığımda gerçek beni bekler.

Yine de hüsrana kapılmam, çünkü dünyanın çetrefilli yollarında yürüyeceğimi bilirim.

Kısa da olsa düşler mutluluk getirir.
Bazen kâbuslar da olur, ama onların da geçici olduğunu bilirim.

“Düşlere inanmam ama bilirim ki ilham perimle düş perisi el ele tutuşup kalemime düşecekler.”

Edebiyat bahçesinde uçuşan kelebekler, düş perisinin fısıldamasının sadece kendilerine olduğunu sanıyor.
Her biri, hangi türden olursa olsun, aslında yalnızca bir günlük ömre sahip.

Ben ise onların göklere yükseldiğini sanıp sanal mutluluklarına bakarken bulutlardan yapılma tahtlarının ne kadar kırılgan ve kaygan olmasından endişe ediyorum yine de…
Kendini şair-i azam sananlar, düşlerinde yükselir; ama düş bitmeden yere çakılırlar.

Benim için değerli olan düşlerde yükselmek değil; gerçeğe dokunabilmek, kelimelerle insanlara ulaşabilmektir.

Ve belki de en sonunda, sadece şunu söylemeliyim:

“Gülümsemek isterim birazcık gülümsemek,
Yalan düşten uyanıp artık mutluyum demek.”