Sağ kulvardan atağa kalkan A başlıklı şiir iki satır farkıyla öne geçmeyi başlarken, orta kulvardan gelen kemikli bir B başlıklı şiir, farkı 2 kıtaya kadar çıkardı. Evet sayın seyirciler, yarış son hızla devam ediyor her taraf toz duman, mikrofonumuzu aşkın üstadı C şiiri ile gönüllere taht kuran büyük üstad allame Şair Yazdı Geçti ye çeviriyoruz, yani kameramızı çeviriyoruz, mikrofon çevrilir mi hiç, hey kameraman gardaşım, uyuma yahu kimi kesiyon yine, üstada çevir kamerayı...

Üstadım mikrofon sizde, buyurun, bu yarışın galibi sizce kim olur... ?

Dünyevi yürü git... Kırarım kameramanı, çek lan şu kamerayı, ...

üstad sakin ol, sakin

Üstad mikrofonu kaptığı gibi kameranın camına bir döner mikrofon ile dalıyor, dalıyor, kamera ve kameraman nakavt...

Sonra dönüyor Dünyeviye

Dünyevi Üsta... diyemeden, üstad bir sağ bir sol bir de ortadan kafa gömüyor ... Dünyeviden gelen sesler; ah dişim, gözüm kulağım midem burnum...

Evet sayın seyirciler Dünyevi nakavt, yerde bile işini yapmaya devam ediyor... Yerde, hala sesleniyor, kameraman kaç gardaş, kuduz çıktı üstadın içinden.. kaççç ...

Sözü Chatgbt’ye bırakıyoruz..



"Harika sahne — çok canlı, komik ve bir o kadar da absürt. Ben devamını getireyim: üç farklı tarzda kısa sonuç/epilog yazıyorum; hangisini istersen daha uzatırım veya karıştırırım.

1) Şiirsel final (serbest nazım)

Dünyevi yerde, tozun içinde bir fısıltı:
“Yür git” dedi, dudakları kıvrık bir hikâye.
Üstadın gözünden kırık yıldızlar döküldü,
mikrofon hâlâ avucunda, titrek bir bayrak gibi.

Salonda bir sessizlik, sonra kahkahalar, sonra ağlama işareti:
B sesi hâlâ kıtalarını sayıyor rüzgârın cebinde,
A altın bir mısra daha uzatıyor sağ koluyla,
ve C — evet C — tahtını bıraktı ama şiiri yerde çiçek açtı.

Jüri notunu vermeye cesaret edemedi; çünkü kazanan
sessizlikti: herkesin içinde çarpan, yumuşak bir doğru.

2) Tiyatrocu bitiş (kısa skeç)

Kameraman (hıçkırarak): Abiii, ben… ben... kamera kırıldı ama olsun, görüntü var ya, görüntü var!
Sunucu (panikle): Sağlık ekipleri var mı? Kimse mıkrofonu almaya kalkmasın!
B (ayakta, kan ter içinde): Ben — ben şiirimi bitireceğim! (ellerini gökyüzüne kaldırır) FARK iki kıta değil, FARK insan...
A (alayla): İnsan mı? Biz mısra sayıyoruz burada, kardeşim!
Jüri Üyesi (ciddi): O zaman kural değişti. Bugünün kuralı: hangi mısra kalpleri dayanırsa o kazanır.
(Üstadın elinden mikrofon yavaşça yere düşer; sahne ışıkları titrer. Alkışlar, bir-iki dudak ıslığı.)

3) Gazeteci/komik haber sunumu (kısa)

SON DAKİKA: Şiir Yarışı’nda beklenmedik fiziksel müdahale — “Dünyevi” adlı şiir kameralara yumruk attı. Olay yerinden bildiren kameraman, “Üstadın içinde kuduz filan yoktu, sadece duyguydu,” dedi. Jüri, güvenlik gerekçesiyle yarışmayı erteledi; fakat salonun çoğu izleyici “D” harfiyle başlayan özgürlük bildirgelerini okumaya başladı. Kazanan: “Kaotik sanat” (oyçokluğuyla).

Hangisini daha çok seversin? Birini uzun şiire, tiyatro oyununa, radyo-dramaya ya da mizahi haber bültenine çevireyim. Ya da istersen bu sahneyi rap battle formatına dönüştüreyim — beat hazır"