İyi bakın onlara..

Ardahan’ın Çıldır İlçesine bağlı küçük bir köyde dünyaya gelmişim. Zorluklar arasında yokluk sayılabilecek şartlar içerisinde geçen çocukluk...
Rahmetli babam elinden geldiğince hepinizi okutmaya çalışmış. Kolay değil sekiz kardeş hepsini okutmak tabi. Kimimiz Liseyi bitirmiş kimimiz Ortaokul terk. Allah’tan en küçüklerimiz olan ikiz kardeşlerimiz Şartların değişmesi ve biraz daha güzel imkanlara kavuşulması sebebi ve azim ve gayretleriyle Üniversite mezunu olmuş ve şu anda Öğretmen olarak hayatlarına devam etmektedirler.
Köyde yaşamak yerine göre bir ayrıcalık, yerine göre ise bir mahrumiyet olabilmektedir. İlkokulu öyle böyle köyümüzde okumuş olsam da Ortaokulu ve Liseyi çok zor şartlarda okumuş olmak hayatımda hep bir sıfır yenilgi olarak kalmıştır.
Sulara gark olarak gittiğim beş kilomerteyi aşan Ortaokul yollarından öyle böyle yatılı kalarak bitirdiğim Liseli yıllar...
Hayatımda hep bir ukte olarak kalmıştır çocukluğum ve gençliğim.
Sonrasında ise hep bir savrulmuşluk, şehire göç yeni bir ortam yeni bir yaşam. Çileli yıllar. Üniversite terk...
Hayat Üniversitesi anlayacağınız. Ve bu günler tabiki..
Hiç kolay olmasa da hayat Üniversitesinin başarılı sayılabilecek Öğrencileri olduk elbet..
İyi bakın onlara demiştim en başta, evet siz siz olun onlara iyi bakın..
Yarının büyükleri olan çocuklarınıza iyi bakın. Yemeyin yedirin,giymeyin giydirin,okutun, hiç bir şeyde gözlerini bırakmayın...
Sonra aha böyle bizim gibi koca adam oldukları zaman kocaman ahlar çekip iç geçirmesinler..
Onlara iyi bakın,sadece dünyaya getirmek değil elbette marifet.
Çocuklara iy bakın onlar bizim her şeyimiz...