Bir elinde demli çay diğerinde çifte kavrulmuş şamfıstıklı Afyon lokumu ile çıktı geldi, yavaşça önüme koydu ikisini de . Karşıma oturdu, hiçbir şey sormadı. Benim de bir şey demeye niyetim yoktu zaten.
Çaydan bir yudum aldım, nefis. Lokumdan bir tane aldım, çaydan ikinci yudum. Uzunca bir süreyi böyle geçirdik. Kafamı kaldırdım bana öylece bakıyordu. Ben de ona baktım. Sonunda dayanamadı.
Ne yapacaksın?
Neyi ?
Şimdi ne yapacaksın?
Biraz bekledim son soruda sesinin volümü biraz yüksekçeydi.
Henüz bir şey yok. dedim.
Ne yani bir planın yok mu?
Hayır!
Birşeyleri kapattım, kapıya kilidi vurdum.
Sustum gözlerimi önüme indirdim. Çayı yarılamıştım ikinci lokumu aldım. Sessizce kalktı, içeri gitti. Artık soru sormaz ben de anlatmak zorunda kalmam diye düşünürken o  yeni bir çayla çıktı geldi. Üçüncü lokumu yedim, ikinci çayı içtim.  O üçüncüyü getirdi üçüncü çayı da içtim.

Buraya gelirken bir şehri arkamda bıraktım bir hayatı,bütün sevdiklerimi arkamda bıraktım.
Kaşlarını kaldırdı hafiften öne eğildi. Sesiz ve sakin:
Uydurma,  o şehirde ne senin sevdiklerin vardı ne de seni seven.
Duymamış gibi yapmak işime geliyordu. Bazen gerçekleri duymak iyi gelmez bu da öyle bir andı.
Öylece baktık, sustuk.
Ellerim, bana çok benzeyen boş bardağın iki tarafında masaya yapışmış bir şekilde öylece durdum.
O da kollarını göğsünde kavuşturmuş bana öylece bomboş bakıyordu.

Ayna dedi yalan söylemez.
Aynaya döndüm. Oradaydı, hiç gitmemiş gibi.

Bir suçlu gibi ezik.
Kahveden bir yudum aldı. Yüzünü buruşturup fincanı tabağına bırakırken söylendi.
Bir suçlu gibi ezik.
Şekersiz kahve, çaya alışmıştı da, kahve şekersiz çekilmiyordu.

Bir suçlu gibi ezik.
Diline dolanan şarkı gibi bu mısra günlerdir onunla uyuyup onunla uyanıyordu.

Bir suçlu gibi ezik.
Sana selam söyledi.
Kim demedi. Ne önemi vardı hepsi geçmişte kalmıştı. Bizim anı diye biriktirdiğimiz küçük lekelerdi.  Çoğunlukla rahatsız eden.

Seni sordu
Hiç değişmedi dedim
Bildiğin gibi
Anlıyordu

Ya Hu ne güzel komşumuzdun,
Adın neydi unuttum.