1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
286
Okunma
Taş sokakların sessizliği,
Üsküp’ün eski pencerelerinde,
Süzülen hüznü yansıtır.
Masumiyetin beyaz çiçeği soldu,
Yollarına serpilmiş, dokunulmadan.
Kalpler, Vardar gibi coşkun aktı,
Bir nehir ki yüreklere dağladı zaman.
Çarpardı yürekler, sel oldu gizlice,
Her vuruş, bir dalga, misali kıyıya vurdu.
Kavuşmak düşü, kaldı gölgece,
Sessiz çığlık oldu, söze dönemedi.
Eller titredi, uzakta kaldı eller,
Sözler boğuldu,
O sevda ki, gerçek olmadı,
Bir resim kaldı, çizilmiş ak köpürende.
Üsküp’ün rüzgarı savurur şimdi,
Tozunu yarım kalmış o masalın.
Nehir dinmez, kalp durmaz
Dağlar yürekte o ilk saf çarpıntının.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz