Tepeden tırnağa, genelden özele... İnsan geneli, bilebildiğimizden bu yana insan DNA’sıdır. Sen ben hepimiz herkes; insan DNA’sının kendimize özgü birer özeliyiz. Beyin hücresi de biziz, tırnak da biziz. Genel, geniş zamanda ve mekanda süreklidir. Özel, her an dünleşen şimdidir. İnsan geneli, insan bütünüdür. Hepimiz bu bütünün kendimizle sınırlı parçalarıyız. Geneli değil, genel içinde kendi özelimizi yaşarız.

Genele aidiyet, ait olan öznede onur ve güven oluşturur. Genelden kopuş, onur ve güvenden yoksunluk sancılı ayrılık nedenidir. Anında benliğini koruma öz savunma refleksi oluşturur. İnsanlar özelde arkadaş, genelde insandaştırlar. İnsandaşlık genelini bölerek zayıflatmak, anadillerle başlar. Her anadil, kendisinden başkasını anlamayan, insandaş genelinden kopuk bir alan oluşturur.

Anadiller milliyetlerdir. Türkçe anadilliler Türk, Almanca anadilliler Almandır. İnsan çoğunluğunun en büyük korkusu; ölümdür, ölümden sonrasıdır. İnsan ölmek istemediği için, ölümden sonrasına inanmak eğilimindedir. Allahın insanları yargılayacağını, suçluysalar cehenneme, değilseler cennete göndermesi gerektiğini düşünürler. Anadillerin milliyetleşerek zayıflattığı insandaşlığı semavi dinler toparlamak istemişlerse de bir kaç milliyeti Hristiyan ve müslüman, yahudileri yahudi yapmaktan ileriye gidememişlerdir.