Daimi hastalık çıkmaz sokak

Hani derler ya, ölüsü olan üç gün ağlar, delisi olan bir ömür, ya daimi hastası olanlar, onlar için atalar bir atasözü etmiş mi bilmiyorum. Allah katında büyük sevap olduğunu, buna katlananların cennetlik olduğunu söylerler.

Daimi hastası olan çok insan tanıdım, çünkü benimde yirmi yılı aşkın birlikte yaşadığım bir hastam var. Hastasına bakmayan olur mu, olmaz demiyorum elbette bakamayanlar da var. tek tük te olsa görüp duyduğumuz olmuştur.

Daimi hastalık, yada daimi engellilik, sanırım ülkede nüfusun yüzde sekizi kadar diyorlar bu da oldukça büyük bir rakamdır. Bazı engellilikler çok yük olmuyor, zor olsa da yaşamlarını sürdüre biliyorlar masrafları da azdır. Çokta cihaza alete ihtiyaç duymazlar.

İçlerinde yükü ve masrafı en ağır olanlar yatalak olanlardır. Bir başkasının yardımı olmadan hayatını devam ettiremeyen bu hastalar hem bakımı hem tedavi sürekliliği (özellikle omuirilik felçlileri) gerektiriyor. Sosyal güvencesi olanlar bir nebze pay alsalar da yetersiz düzeydedir. Doğal olarak ailenin varlıklı olması gerekir ki bu yükün altından kalksın. Gelir düzeyi düşük ailelerde bu yük taşınamaz durumdadır. Etrafımdan da gördüğüm kadarıyla eş dost kolu komşu yardımı ile geçiniyor çokları ve buda onlara azaptır.

İlaçlar pahalı bazı hastaların ilaçları oldukça yüksek fiyatta, ayrıca erişilmesi de zor, malzeme cihaz fiyatları korkunç derecede yüksek ve devlet nerdeyse bunun üçte dörtte birini bile karşılamıyor. Bazı cihazlar zaten ödeme kalemine alınmamış kendiniz almak ödemek zorundasınız. ( mesela elektrikli hasta yatak gibi) küçük örnekler verirsek, Bir aylık hasta bezi için SGK altı yüz doksan lira ödüyor siz iki bin liraya alırsınız, en düşük kulak cihazı kırk bin lira SGK ödemesi kulak başı üç bin lira, bir başka örnek en düşük akülü araba otuz bin lira, SGK ödemesi iki bin beş yüz lira, normal tekerlekli sandalye beş bin lira SGK ödemesi yedi yüz elli lira, liste uzun geçen senenin fiyatlarıdır aklımda kalan.

Bir de devletin ödediği bakım parası ve engelli maaşı var ki içler acısı, efendim evden bakmakla yükümlü varsa faydalanamıyorsun, yoksa asgari ücretin üçte biri altında yok üçte ikisi altında olanlara veriliyor. Yani hiç bir geliri olmayanlara verilmiş oluyor zaten onlarında derdine çare olmuyor. Gönül ister ki büyük devletimiz, aile gelirine bakmadan her engellinin, ödemesini ihtiyaçlarını karşılayacağı seviyeye yükseltsin. İlaçlarını cihazlarını tamamını karşılasın. Bu insanların yatacağı yaşayacağı yaşam alanları kursun.

Aklımda kalan bir şey daha var söylemesem olmaz bu insanların ödemeleri biz zat devlet eliyle kendilerine ödensin. Duyduğum kadarıyla yakınlarına vekalet verenlerin o vekilleri aldıkları o üç kuruşu da ceplerine atıp hastaya vermeyip ihtiyaçlarına kullanmadıkları, beni çok üzüyor.

Bütün hastalara şifa diliyor ve yakınlarına sabır derken şefkatli merhametli davranmalarını cani gönülden isterim. Mutlaka bir karşılığı vardır. Ayrıca insanlığın insan olmanın gereğidir. Hele birinci ikinci derece kan bağı olanlar için zaten mecburi vazifedir.

Biraz empati, yarın kimin ne olacağı belli mi.


Coşkûnî