ÖYKÜ OLAN UMUTLAR
N’oldum deme (52)

Çalıştığım Kurumdaki işimiz gereği İmalathaneleri Fabrikaları Kurumları her ay dolaşırdık,
Dolayısıyla yöneticileriyle veya sahipleri ile genelde arada mesafe bırakarak tanış olurduk,

Çalıştığım bölgede bir un fabrikasının kantarında görevli bir beyefendiyi şahsen tanıyorum ama kim olduğunu, nereden tanıdığımı bir türlü hatırlayamıyorum.

Yine yolumuz o un fabrikasını düştü,
Fabrika ile ilgili olan işimizi bitirdik bizimle ilgilenen görevli arkadaş bana dönerek;
-Patron sizi çaya davet ediyor dedi
Ve davete icabet ettik
Çaylar geldi,
İşyeri sahibi bize birşeyler soruyor,
Bizler birşeyler soruyoruz,
Konu konuyu açıyor derken ortamda bir samimi hava oluştu.
Bir ara ben;
--Kusura bakma da özel birşey sormak istiyorum dedim
O da;
---Buyur dedi,
--Şu sizin kantardaki beyefendiyi şahsen tanıyorum ama kim olduğunu nereden tanıdığımı hatırlayamadım dedim.
Dedi ki;
-- O falanca kişi
Söylediği isim o beldenin en zenginlerinden, eskinin toprak ağalarından birisi
Ben önce inanmadım tuhaf tuhaf yüzüne baktım adamın.
İsmini söylediği şahsı;
O " fabrikayı birkaç defa satın alacak zenginlikte birisi " olarak biliyorum.
Patron bize dönerek
"Ne oldum demeyeceksin, ne olacağım diyeceksin" atasözünü hatırlattı önce
--Şimdi söylediğim isim size tuhaf geldi değilmi ?
Çünkü o aile bu muhitin en zenginlerinden,
Doğrudur bir zamanlar öyleydi,
İşin başına hazıra konan iş tecrübesi olmayan gençler geçinceye kadar.
--İşlerinin yönetimini oğluna devredip kendisi inzivaya çekilmek istedi,
Fakat işleri hiçte öyle olmadı,
Oğlu bir arkadaşına kefil oluyor,
Kefil olduğu arkadaşı iflas ediyor,
Borçların ödenmesi kefile kalıyor derken
O kadar zenginlik bir anda bitiyor,
Geçim sıkıntısı çekmeye başlıyorlar.
--O gördüğnüz şahıs benim çocukluk arkadaşım olduğu için benden iş istedi,
Bende gözden ırak diye kantarı önerdim ve emekliliği doluncaya kadar orada çalışmaya başladı.
--Düşmez kalkmaz bir Allah ’tır dedi ve bu konuşma burada kalsın diyerek sözünü bitirdi.

Aradan yıllar geçti ben emekli oldum yolum o fabrikanın yakınından geçti, fabrika atıl durumda,
Öğrendim ki aynı iş onunda başına gelmiş iflas etmiş ve fabrika da kapanmış.

Rahmetli dedem nekadar haklıymış
"Kişinin zenginliği de fakirliği de 40 yıl sürer" derdi.
Dedem gerçekten haklıymış;
Tefekküre dalıp, şöyle geçmişe yolculuk yaptığımda,
Görüyorum ki
Kendi köyümde bile;
Başkalarının işinde çalışarak, rızkını zar zor temin eden ailelerden bazıları, İşlerine o kadar güzel yol aldırmışlar ki,
Şimdi kendileri başkalarına rızık kapısı olmuş.

Ne kadar güzel bir nasihat:
" N’oldum deme, N’olacağım de"

1607/2023 - İ.ANİK