Analık sen ne yüce ne mukaddes şeysin

Ben anamı doya doya sevmedim yada anam beni doya doya sevmedi. Biz on dört kardeştik on biri hayatta kalan. Birer yıl arayla doğmuşuz, peş peşe büyümeye çalışmışız, ön söz olsun belirteyim.

Annelere her zaman büyük saygım vardı. Bu son yıllarda hayvanlarla haşır neşir oldum. Her zaman hayvanları severdim. Bu çok doğaldı sonuçta köy çocuğuyum. Kuzu gütmüşüm, eşek at binmişim köpeklerle haşır neşir olmuşum. Şehre gelmeden önce, şehirde bu olanak olmayınca öyle kalmıştı hayvan aşinalığım.

Benim kedilerim var. Çokça yazdım anlattım, eş dostta bilir. Mahallede ki kedilerin hepsine bakıyorum. Dedi kodusunu bile yapıyorlar kendinize bakın niye bu kadar kediye bakıyorsunuz bende ölümlü dünya işte beraber yiyip içiyoruz diyorum. Bir tane dişi kedi var yeni göründü buralarda, zap zayıf memeleri sarkmış. kapıda doyurmaya başladım arada bir geliyor. bende var on kedi mahallede o kadar ama bu yeni merak ettim.

Nerden geliyor yavruları nerde ama bulamıyorum, takip ediyorum. Fark ediyor beni binaların arasında kaybediyorum izini, bir iki boş verdim. Benden ürkmüş galiba gelmez oldu. Peşindeyim ama sokak sokak bakıyorum kimseye çaktırmadan kimseyi rahatsız etmeden. Çünkü benim kedilerim dışarda da gezerler acıkınca gelirler, yatacakları zaman gelirler bir penceremiz açıktır. Bazen biri gelmiyor bir kaç gün dört dönüyorum. Ya bir depoda kalıp çıkamıyorlar biri çıkarana kadar, ya erkeler dişilerin peşinde oluyorlar gelmiyor. araba çarpar ezilir endişesi hep var. Çünkü son iki üç ayda ikisi benim beş kedi arabaların altında ezildi.

Yine geziyorum kediyi gördüm o benim farkımda değil, ağzında kabukları ayrılmış bir kuru çalı hızla gidiyor. bir binanın arkasında tahta yiğinlarının yanına geldi miyavladı, beş tane yavru daha iki aylık kadarlar koşa koşa geldiler, önce annelerini yaladılar. Altlı üstlü bir sevişme sahnesinden sonran yavrular o on santim kadar olan çubuğu kemirmeye parçalamaya başladılar. Döndüm eve geldim mama su kap aldım gittim. Kıtlıktan çıkmış gibi yavrular saldırdı yemeye, anne uzakta tedirgin duruyor. Yani o kadar bina ev ya insan bir kap su bir kap yem koymaz mı, yemeklerinizin artığı da mı çıkmıyor mübarekler kızdım.

Artık günlük uğruyorum, bakıyorum geliyorum, bebeler büyüyene kadar uğrayacağım elbet.

Bir kedi işte, bir anne, bir şey bulamamış çocuklarına çırpı parçası götürüyor. İnsanın içi parçalanmaz mı.

Coşkûnî