Karşı sohbet

Beni solcu biliyorlar, yok kardeşim benim solum sağım, ben haklıdan yana oldum, haksıza karşı oldum. Başkada bir hikayem yok ya, desem de, düşünsel anlamda başıma gelmeyen kalmadı. buna mahpusluk işten atılmalar dışlanmalar dahil.

İşçiyiz o zaman adı lazım değil bir Belediyede, malum oralarda siyaset meclisten önde gider. Bir milliyetçi arkadaş var, bu civarda pek adından bahsedilir. Bizde sendika temsilcisiyiz. Arada bir arkadaşlarla emek ücret konusunda bir araya gelip konuşuyor tartışıyoruz.

Benim bildiğim bütün işçiler sağa sola pek kafa yormazlar, hele ideolojik harf bilmezler, bilmekte istemezler. Bu konudaki saf tutuşları karambole güdüme dayalıdır ( Ne yazık ki ülkemizde hala işçi sınıfı, bir sınıf bilincine varamamıştır) Bütün kalbimle söylüyorum yüz tanesine faşizm nedir, kominizim nedir diye sor bir tanesinden tarifi arif bulamazsınız bencileyin. Buna sendikacılar da dahil.

Bizi keskin bellemişler üstüme salmışlar, kahvede yakaladı beni, ’kardaş biraz konuşalım senle’ olur buyur dedim, yalnız dedi şu arka masaya oturalım geçtik arka masaya anlattı da anlattı vatan bayrak soy sop ecdat ey valla dedik sonuç bir şey yok, sen necisin dedi yurtseverim dedim, bizde vatan severiz dedi gülümsedim ’niye gülüyon kardaş dedi.

Bak kardeşim dedim ben işçiyim ekmek parama çalışıyorum, vergimi veririm, askerliğimi yaptım devletin malına sahip çıkarım, yardıma ihtiyacı olanlara koşarım, sen ne iş yaparsın dedim çalışmıyorum davamızı sürdürüyoruz. Askerlik yaptınız mı dedim yok yaşınız da epey var dedim ’otuz kardaş otuz’ dedi.

Derken iş nerelisin ırkın soyun sopuna geldi- senin için örgütçü diyorlar dedi yine gülümsedim, bu sefer acı acı baktı, dedim ki, sana göre şuralıysam su ırktansam şu mezhepteysem illaki şuyum büyüm demi, yok öyle bi şey demedim ama genelde öyle, vaz geç kardeş bu düşünceden dedim, masadan kalktım, ardımda söylendi.

-Biz buralardayız haberin olsun, dedi.

Ben cevap vermeden yürüdüm gittim masama, biz işten atılınca bir daha muhatap olmak nasip olmadı.

Coşkûnî