Küçük sürgün

Yazım yazılmış, elime verdiler. Okudum, tayin dediler aslında sürgüne çıkarılmıştım. Çok sevdiğim odamın duvarlarını gözden geçirdim, gözüm yerde telli elektrik ocağına takıldı, ne kahveler yaptım dostlara o yüzden hem azar hem de ikaz almıştım üst amirden. Takvimden başlayarak astıklarımı topladım. Ne vardı başka çekmecemde fincan bardaklar isim kaşem onay kaşem hoş onlara gerek var mı onu da bilmiyordum, gideceğim yerde ihtiyacım olur mu, belki de kaşe imzamın olmayacağı bir yerdir. En son masamda üst üste duran on kadar kitabımı paketledim.

Üç gün içinde tebellüğ etmem gerekliymiş. Kimseye haber vermeden kimseyle vedalaşmadan ayrıldım. Çünkü kızgın ve öfkeliydim, bir tatsızlık istemiyordum. Lakin ben gitmeden gideceğim yerin amirine gerekli bilgiler verilmiş. Kimim neyim niye gönderilmişim. Onlarda buna hazırlıklı olmuşlar. Vardım orda ki başkanın kapısına sekretere durumu anlatım. İçeri gitti geldi, tamam dedi, müsait olunca sizi görecek dedi bekledim durdum.

Sırtımda küçük valiz elimde küçük kitap kolim nihayet içeri girdim. Gel bakiyim dedi, seni göndermişler ama bizim elemana ihtiyacımız yok git gez arada bir uğra bakalım ne yapacağız. Ben çıktım, beni almak istememiş karşı tarafa bu adam bize yaramaz burayı karıştırır geri alın orası genel müdürlüğe yazmış onlarda yok orda kalacak demiş. Ben kaldım mı ortada.

Ki, gittiğim yer en yoğun en pis işlerin olduğu bölüm sürgün yeri olarak algılanıyor. Günlük uğruyorum nihayet sonunda beni odasına aldı gittiğim yerin amiri, ekşi bir suratla istemez bir ses tonuyla, bak oğlum burada kitap filan istemiyorum- al evine götür, kimseyle konuşma tartışma, bir olumsuz hareketini görürsem hiç iyi olmaz- Tamam efendim dedim-

Çalıştım, çalıştıkça beni tanıdılar - iyi bir güven kazanmıştım, sonradan öğrendim, geldiğim yer aşırı kavga yaptığımı, ırkım mezhep görüşüm abarta abartıla bildirmişler. Amir dahil tüm orda ki arkadaşlar, sen hiç anlattıkları gibi biri değilsin dediler. Amirde bunu fark etti, beni sevdi mı ne çalışmamı iş düzenimi arkadaş ilişkilerimi, beni karağolan diye çağırmaya başladı.

Bir süre sonra daha verimli daha iyi bir servise aldı ne deyim Allah rahmet etsin, sonunda beni dinleyen anlayanların olduğu huzurlu bir ortam bulmuştum.

Coşkûnî