Hani çok sevdiğin bir roman vardır okursun okursun ve bittiği halde bitmeseydi keşke dersin ya onun gibi bu seri ve ben ne hikmetse 7 tane dediğin için 7 geldikten sonra düşeceğim boşluğu düşünüyorum. Bu seri mutlaka devam etmeli....

İnsan hayat yolculuğunda her gün yeni bir şey keşfeder. Kırmızının sadece elma da olmadığını, sarının güz yapraklarından başka anlamı olduğu gibi. Yazının her bir cümlesi adeta yaşar dersi gibiydi. Her bir kelime bir iz bırakıyor bir anıyı bir duyguyu ve bunların bir anlamı olduğunu okurun yüreğine kazıyor.

Hayat fark ettirmeden ders mi veriyor yoksa gözümüze soka soka ders veriyor da biz mi o dersi asıyoruz. Yazılıdan kopya ile geçip, sözlüde boş boş bakıyoruz.
Geçmiş geçmişte kalmıyor kalamıyor ya biz müsade etmiyoruz ya bize müsade etmiyorlar. Oysa hayat dediğimiz kısır döngü bize ip uçları veriyor yine bakar kör duyar kör oluyoruz. Onun için çok geçmişe takılı kalma diyorsun bugünde kal şu anı yaşa. Bu mümkün mü? Bugün yarınları gebe dünlerin ise özletmekteyse.
Yazıların sayesinde kendi içinde yolculuğa çıkmayan oluyor mu diye de düşündüm. Yada böylesi yazıların okunma sayısının neden bu kadar az olduğu. Bahçelerde pırasa yok maydanoz ektim duvara yazılarının yanında kendini sorgulatan yazıların daha çok okunması belki bu hayat yolculuğunda bir rehber olabilir. Hoş yolunu kaybettiğini hissetmeyen çoğunluğun rehbere ihtiyacı olur mu? Ya onlarda sorun yok anı yaşıyorlar ya ben sorunluyum hala ana gelemedim.
İnsanlar hayatta kendiyle yüzleşiyor.
Ve sevgi… Sevgi gerçekten anlam bulduğunda kelimelere ihtiyaç duyar mı? Sevgi illaki aşk olarak da nitelendirilmemeli bence aşk başka sevgi başka ve sevgi benim için daha değerli zira sevginin içinde bakarak anlaşma huzur bulma ve iki ruhun sessizliğinin içinde derin bir anlam var.
Sanki seninle bu konuda aynı düşünmüşüz. Sevgi gerçek anlamını kazandığında ve anlamı çözüldüğünde hayatın en değerli sırrına erişeceğimizi anlatmış.
Yalnızlığımı seviyorum kuru kalabalık yerine. Bu insanlardan kaçtığımız anlamına da gelmiyor aslında gerçek huzuru dış dünyanın kirliliğini ve iki yüzlülüğüne karşı kendimizi koruma.


Değişim ise hayatın kaçınılmaz gerçeği. Zaman geçtikçe, eski dostluklar, aşklar, hayaller değişir. Ancak bazen değişmeyen şeyler vardır. Bir annenin sevgisi, bir çocuğun saf gülümsemesi, umudun kendisi… Değişimin içinde sabit kalan bu değerleri görmek gerektiğini satır satır döktürmüşsün. Çünkü gerçek değer, zamanın ötesine geçebilen bu anlarda gizlidir.
Artık geçmişle gelecek birleşse ve takılı kalmasak pili bitmiş saat gibi....
Nicelerini okumak dileklerimle
Babaannemin sözü ile veda edeyim yazıya...
Su gibi aziz ol ... bende ilave edeyim kalemin su gibi aziz ola.